Dwa lata temu pisa­łem o budo­wa­niu słow­ni­ków pojęć jako klu­czo­wy­mi ele­men­cie każ­de­go doku­men­tu analitycznego.

Tak więc podej­mu­jąc się ana­li­zy, war­to robić to ?dobrze?, moż­na to nazwać meto­dą nauko­wą i nie będzie w tym prze­sa­dy. Reguły biz­ne­so­we, rygo­ry ich two­rze­nia, słow­nik pojęć, model poję­cio­wy, to wszyst­ko słu­ży popra­wie jako­ści wyni­ków ana­li­zy, doku­men­ta­cji, póź­niej­sze­go pro­jek­tu. Specyfikacja SBVR bar­dzo w tym poma­ga. (o for­ma­li­za­cji modeli)Jeżeli mie­li­ście kie­dyś pro­blem z pro­jek­tem, to jest bar­dzo praw­do­po­dob­ne, że jed­ną z klu­czo­wych tego przy­czyn był zły (lub jego brak) model pojęciowy.Analitycy! Studiujcie logi­kę. Źródło: ^?1?

Sześć lat temu zaś pisa­łem mię­dzy inny­mi o defi­nio­wa­niu, wnio­sko­wa­niu i notacjach:

Uogólniając nie­co moż­na powie­dzieć tak: sko­ro każ­de poję­cie w danej nota­cji ma swo­ją defi­ni­cję, popraw­nie zbu­do­wa­na nota­cja to prze­strzeń nazw, w któ­rej poję­cia są spój­ne i wza­jem­nie wyklu­cza­ją się, to zna­czy, że każ­dy ele­ment tego co wie­my o danej dzie­dzi­nie (fir­mie, orga­ni­za­cji itp.) nale­ży zakwa­li­fi­ko­wać do jed­ne­go z pojęć nota­cji lub pomi­nąć. Tak więc chcąc wyra­zić wie­dzę o orga­ni­za­cji w posta­ci mode­lu pro­ce­sów biz­ne­so­wych, nale­ży pozy­ska­ną wie­dzę wyra­zić z pomo­cą sym­bo­li nota­cji BPMN a resz­tę pomi­nąć jako nie­istot­ne w kon­tek­ście mode­lu pro­ce­sów biz­ne­so­wych. Polecam (wytrwa­łym czyt­ni­kom) lite­ra­tu­rę z zakre­su języ­ka i epi­ste­mo­lo­gii. ^?2?

Kwestie poję­cio­we ład­nie opi­su­je autor Logiki ogól­nej ilu­stru­jąc ją trój­ką­tem (trój­kąt semio­tycz­ny) ana­lo­gicz­nym do powyższego:

Kwestie sto­so­wa­nia nazw i rozu­mie­nia to klu­czo­we kwe­stie każ­dej ana­li­zy i rapor­tu z niej. Większość pro­ble­mów jakie przy­spa­rza­ją złej jako­ści doku­men­tów jest powo­do­wa­nych nie­jed­no­znacz­no­ścią ich treści:

?Im więk­sza nie­jed­no­znacz­ność doku­men­tu wyma­gań tym więk­sze ryzy­ko, że pro­jekt będzie miał kłopoty?.

Tak więc gorą­co pole­cam pod­sta­wy logi­ki, gdyż każ­da nota­cja jest na niej osa­dzo­na, każ­de wnio­sko­wa­nie powin­no być logicz­ne a opro­gra­mo­wa­nie to nic inne­go jako logi­ka mówią­ca: jeże­li tak pra­cu­je­my to tego potrzebujemy.

Polecam lek­tu­rę:

Logika ogól­na Nowoczesny, cało­ścio­wy i funk­cjo­nal­nie zbu­do­wa­ny pod­ręcz­nik do logi­ki. Łączy teo­re­tycz­ne i opi­so­we podej­ście do pro­ble­ma­ty­ki logicz­nej z uję­ciem prak­tycz­nym i ćwi­cze­nia­mi. Wielką zale­tą książ­ki jest wyjąt­ko­wa przej­rzy­stość i kla­row­ność. Zagadnienia zosta­ły opra­co­wa­ne przy­stęp­nym i zwię­złym sty­lem oraz opa­trzo­ne wymow­ny­mi przy­kła­da­mi. Autor oma­wia rachun­ki zdań, kwan­ty­fi­ka­to­rów i rela­cji, pro­ble­my wnio­sko­wa­nia i defi­nio­wa­nia, pod­sta­wy teo­rii języ­ka. ^?3?

Tytuł: Logika ogól­na
Wydanie: Warszawa, 2010
Autor: Grzegorz Malinowski
Wydawca: Wydawnictwo Naukowe PWN
Typ opra­wy: miękka

W kwe­stii logi­ki, praw­dy i fał­szu pole­cam wyja­śnie­nie dla­cze­go nale­ży raczej mówić ​„praw­da i nie­praw­da” zamiast ​„praw­da i fałsz”. 

A na koniec na popra­wę (albo i nie) humoru: