Konferencja Modelowanie Biznesowe zgro­ma­dzi­ła ok. 50 słu­cha­czy. Liczba ta prze­kro­czy­ła pla­no­wa­na fre­kwen­cję co świad­czy o dużym zain­te­re­so­wa­niu tą tema­ty­ka. Problem mode­low­nia, a raczej bra­ku mode­lo­wa­nia w wie­lu pro­jek­tach, oraz spo­sób postrze­ga­nia korzy­ści z tego typu pro­jek­tów widać było w gorą­cych dys­ku­sjach pomię­dzy kolej­ny­mi wykładami.

Konferencja roz­po­czę­ła się wykła­dem Profesora Mariusza Flasińskiego z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wskazał on na klu­czo­we zagad­nie­nie w pro­ce­sie mode­lo­wa­nia a mia­no­wi­cie: zde­fi­nio­wa­nie celu. Może nim być reor­ga­ni­za­cja fir­my, okre­śle­nie wyma­gań na wdro­że­nie nowe­go sys­te­mu infor­ma­tycz­ne­go, pla­no­wa­ne wdro­że­nie zrów­no­wa­żo­nej kar­ty wyni­ków lub meto­dy zarzą­dza­nia kosz­ta­mi dzia­łań. Referat poka­zał, że model pro­ce­sów to nie spe­cja­li­zo­wa­ne narzę­dzie, nie mar­twa pra­ca kon­sul­tan­tów na pół­kę ale meto­da ana­li­zy bez któ­rej cza­sa­mi nie moż­li­we jest zro­zu­mie­nie ana­li­zo­wa­ne­go pro­ble­mu. Wykład zakoń­czył się burz­li­wą falą pytań gości. Pytano głów­nie o prak­tycz­ne przy­pad­ki wyko­na­nych mode­li i korzy­ści z nich.

Kolejne dwa wykła­dy wygło­si­łem ja a doty­czy­ły one dwóch zagad­nień. Pierwsze to orga­ni­za­cji jako war­stwo­wy orga­nizm, w któ­rym kolej­ne od góry war­stwy to war­stwa budo­wa­nia stra­te­gii, war­stwa opi­su reali­za­cji tej stra­te­gii oraz war­stwa fizycz­na czy­li ludzie i ich pra­ca. Pierwsza war­stwa to Zarzadzanie kon­cep­cyj­ne, dru­ga mówi co obro­bi­my trze­cia jak to robi­my. Model pro­ce­sów to narzę­dzie opi­su dwóch ostat­nich warstw. Na bazie tego opi­su moż­na np. okre­ślić dokład­nie wyma­ga­nia na nowy sys­tem IT.

Drugie omó­wio­ne zagad­nie­nie to ryzy­ka w pro­jek­tach zwią­za­nych z mode­lo­wa­niem pro­ce­sów. Ogólna kon­klu­zja wykła­du to: klu­czo­wym ryzy­kiem jest jakość pra­cy ana­li­ty­ka i jakość doku­men­tów któ­ry przy­go­to­wał. Pierwsze okre­śla jakie infor­ma­cje pozy­skał ana­li­tyk i jak je prze­two­rzył. Drugie to pro­blem komu­ni­ka­cji. Model pro­ce­sów jest mię­dzy inny­mi meto­dą komu­ni­ko­wa­nia tego jak pra­cu­je­my w fir­mie. Jeżeli ten prze­kaz nie zosta­nie dobrze zro­zu­mia­ny np. przez wyko­naw­cę przy­szłe­go sys­te­mu infor­ma­tycz­ne­go sys­tem ten nie będzie speł­niał swej pod­sta­wo­wej roli: nie będzie wspie­rał pro­ce­sów biz­ne­so­wych swo­je­go użytkownika.

Kolejny wykład to opis jed­ne­go z dostęp­nych na ryn­ku narzę­dzi do mode­lo­wa­nia. Swoje roz­wią­za­nie przed­sta­wi­ła fir­ma mają­ca duże doświad­cze­nie w sek­to­rze finan­so­wych. Sektor finan­so­wy jako jeden z pierw­szych wpro­wa­dził mode­lo­wa­nie pro­ce­sów jako stan­dar­do­we narzę­dzie zarzą­dza­nia. Ciekawy refe­rat o swo­ich doświad­cze­niach w tym sek­to­rze wygło­sił Pan Michał Kossowski – pre­zes zarzą­du, BOC Information Technologies Consulting Sp. z o.o..

Pod koniec dwa wykła­dy: o zdol­no­ści firm do wdro­żeń sys­te­mów zorien­to­wa­nych na pro­ce­sy biz­ne­so­we oraz pre­zen­ta­cja nota­cji BPMN (Business Process Modeling Notation) będą­cej obec­nie już stan­dar­dem de ?fac­to w two­rze­niu mode­li pro­ce­sów. Pierwsza, wygło­szo­na przez Prezesa Akademii Zarządzania Pana Piotra Szymkiewicza była pre­zen­ta­cją bar­dziej filo­zo­ficz­ną wska­zu­ją­ca na aspek­ty ludz­kie tego typu wdro­żeń, bez uwzględ­nie­nia któ­rych żad­ne wdro­że­nie nie ma zbyt dużych szans na suk­ces. Druga, wygło­szo­na przez Pana Piotra Biernackiego to mini szko­le­nie z zakre­su moż­li­wo­ści zasto­so­wa­nia nota­cji BPMN w pro­jek­tach doty­czą­cych pro­ce­sów biznesowych.

Całość kon­fe­ren­cji spra­wia­ła wra­że­nie nie­na­sy­co­ne­go gło­du wie­dzy jej uczest­ni­ków. Burzliwe dys­ku­sje, kon­tro­wer­syj­ne i nie raz sprzecz­ne opi­nie pre­le­gen­tów poka­za­ły, że pro­blem nie jest łatwy ale poka­za­ły też, że mode­lo­wa­nie się sprawdza.

Partner mery­to­rycz­ny kon­fe­ren­cji: Jarosław Żeliński, Informacje o konferencji: