Z rezer­wą zawsze pod­cho­dzi­łem i nadal pod­cho­dzę do opro­gra­mo­wa­nia na wol­nych licen­cjach a kon­kret­nie do pro­duk­tów two­rzo­nych przez dobro­wol­nie pra­cu­ją­cych ludzi. Dlaczego? Głównie z powo­du ryzy­ka roz­pa­du zespo­łu z byle powo­du. Jednak to ryzy­ko się zmienia…

Jak pisze CW ​„Rozwijane na licen­cji open sour­ce zin­te­gro­wa­ne sys­te­my wspie­ra­ją­ce zarzą­dza­nie dzia­łal­no­ścią biz­ne­so­wą sto­sun­ko­wo powo­li zdo­by­wa­ją zaufa­nie przed­się­bior­ców. Z dru­giej stro­ny w roz­wój kil­ku naj­więk­szych roz­wią­zań tego rodza­ju anga­żu­je się coraz więk­sza licz­ba osób.”

Jak pew­nie Państwo zauwa­ży­li, uży­wam od nie­daw­na WordPress’a jako narzę­dzia do zarzą­dza­nia moim blo­giem. Poprzedni, PHPNuke, został prze­ze mnie porzu­co­ny. Dlaczego? Był to, for­mal­nie w każ­dym razie, pro­dukt jed­ne­go czło­wie­ka. Sam PHPNuke – pakiet CMS (Content Managemen System, ang. System Zarządzania Treścią) wśród wie­lu zalet (słu­żył mi nie­prze­rwa­nie od 2003 roku) miał jed­ną wadę: ​„inni pro­du­cen­ci” w zasa­dzie nie two­rzy­li wty­czek (kom­po­nen­tów) do niego.

Chyba nie ma gor­szej klą­twy dla opro­gra­mo­wa­nia niż brak per­spek­ty­wy roz­bu­do­wy, roz­wo­ju i inte­gra­cji a tak wła­snie jest moim zda­niem z PHPNuke.

Nie taka dłu­ga ana­li­za ana­li­za dostęp­nych CMS’ów i blo­gów zaowo­co­wa­ła wybo­rem: WordPress. Dlaczego? Darowałem sobie ana­li­zę porów­naw­czą dostęp­nych na ryn­ku pro­duk­tów bo to gene­ral­nie stra­ta cza­su. Lepszym podej­ściem, moim zda­niem, jest porząd­ne okre­śle­nie wła­snych wyma­gań i szyb­ki wybór pro­duk­tu ​„wystar­cza­ją­co dobre­go”. Jednym z głów­nych wyma­gań jakie posta­wi­łem to kom­po­nen­ty do komer­cyj­nych pro­jek­tów i duża licz­ba ich dostaw­ców (twór­ców) oraz dobra pol­ska loka­li­za­cja z auto­ma­tycz­nym uak­tu­al­niam (nie mam cza­su na takie zaba­wy ręcznie).

Społeczność WordPress jest ​„zna­czą­ca”, pro­dukt ma komer­cyj­ną wer­sję (word​press​.com) oraz prze­kro­czył pew­na masą kry­tycz­ną licz­by użyt­kow­ni­ków dotu­ją­cych go. Całość pozwa­la mi sko­mer­cja­li­zo­wać wspar­cie w dowol­nym momen­cie, wdro­że­nie jest nie­za­leż­ne od ewen­tu­al­nej mojej komer­cja­li­za­cji: inwe­stu­je dokład­nie tyle ile chce i kie­dy chce czy­li wte­dy gdy widzę potrzebę.

Myślę, że podob­ne zja­wi­sko zacznie mieć miej­sce na ryn­ku ERP. Taki np. WordPress wraz z set­ka­mi dostęp­nych modu­łów jest nie mniej zło­żo­nym opro­gra­mo­wa­niem niż naj­więk­szy na ryn­ku ERP (tak sądzę) jed­nak zna­ne mi ERP prze­gry­wa­ją z nim (i nie tyl­ko) z kre­te­sem w jed­nej kon­ku­ren­cji: otwar­tość na inte­gra­cję i łatwość roz­bu­do­wy. Liczące się pro­duk­ty na otwar­tych licen­cjach, to bar­dzo czę­sto, na bar­dzo wyso­kim pozio­mie napi­sa­ne kom­po­nen­to­we opro­gra­mo­wa­nie, bazu­ją­ce na wzor­cach pro­jek­to­wych, two­rzo­ne z myślą o sta­łym roz­wo­ju funk­cjo­nal­no­ści moż­li­wym przez nie­za­leż­ne zespo­ły. Systemy ERP nie­jed­no­krot­nie two­rzo­ne są dokład­nie odwrot­nie: tak zwa­nej ​„kasto­mi­za­cji” nie jest w sta­nie doko­nać nikt poza fir­mą wdra­ża­ją­cą. Jej cena jest raczej wyni­kiem mono­po­lu niż ryn­ko­wej war­to­ści tych prac.

A tu z innej per­spek­ty­wy o otwar­tych ERP w CW: Coraz wię­cej open sour­ce w sys­te­mach ERP.