W poprzednim artykule, który wywołał korespondencje większą niż średnia :), napisałem:

Nie wolno zapominać, że oprogramowanie to tylko narzędzie. Niestety wielu dostawców nęci klientów opowieściami, że ?system nasz ma wbudowane referencyjne procesy biznesowe, zgromadzone doświadczenie z całego świata, jego wdrożenie spowoduje ?? i tu cała masa obietnic. Niestety firmami zarządzają ich Zarządy a pracują ludzie a nie jakieś tam ERP. (Wdrożenie ERP ? koszt czy zysk? | Jarosław Żeliński – Modelowanie Biznesowe – blog).

Otóż zróbmy mały test na logikę tezy (przykładowy cytat):

Podstawowym jednak narzędziem orientacji procesowej są modele referencyjne prezentujące prototypy procesów i mapy procesów oraz umożliwiające wdrożenie w życie idei zarządzania procesami. (Modele referencyjne w zarządzaniu procesami biznesu ? Cytaty ? Encyklopedia Zarządzania).

Przytoczmy teraz spotykaną poszerzoną definicję procesu biznesowego:

Proces biznesowy to czynność lub łańcuch następujących po sobie w czasie, logicznie powiązanych czynności, przekształcających stan wejścia procesu w stan jego wyjścia. Proces wymaga określonych zasobów a swoboda jego realizacji może być ograniczona. Zasobami w procesie są wykonawcy czynności, ich umiejętności oraz narzędzia pracy. Ograniczeniami są reguły biznesowe i uprawnienia.

Jeżeli zgadzamy się z powyższą definicja czytamy dalej 🙂

Teraz model obrazujący tę definicje:

Jak widać mamy proces biznesowy i powiązane z nim ograniczenia (zarządzenia, reguły biznesowe), wejściowe i wyjściowe dokumenty, wykonawcę i powiązane z nim jego kompetencje (w tym umiejętności), pozycje w strukturze organizacyjnej firmy. Jak już tu nie raz pisałem, oprogramowanie to jedno z narzędzi pracy, wykonawca (rola jaka pełni w konkretnym procesie) w ramach posiadanych umiejętności ma umiejętność posłużenia się tym oprogramowaniem. Oprogramowanie to jednak także wzory dokumentów (przetwarzane dane)!

No to teraz test logiczny. Jeżeli modele referencyjne to “prototypy procesów i mapy procesów” (czyli procedury), to ich wdrożenie wymaga automatycznie wdrożenia prototypów (wzorów) dokumentów, nowej struktury organizacyjnej wraz ze stanowiskami i ich opisami, narzędziami pracy. Moje pytanie brzmi: jaki to ma sens i która firma przeżyje taką rewolucję?

Szukamy sensu. Po raz kolejny przytoczę model poziomów abstrakcji opisu firmy:

Na pewnym wysokim poziomie abstrakcji można mówić o procesach referencyjnych, a raczej dobrych praktykach np. proces tworzenia nowego produktu powinien mieć następujące kroki: opis pomysłu, analiza  SWOT produktu na rynku, oszacowanie ceny sprzedaży, kosztu wytwarzania i planowanego poziomu sprzedaży, prognoza przepływów gotówkowych.  Ale to “ogólny opis” a nie “prototypy procesów i mapy procesów”. proces i jego mapa to najniższy, implementacyjny poziom opisu.

Tak więc są na pewno pewne pryncypia, można je znaleźć np. w książce M.E.Portera “Strategie konkurencji” (autor koncepcji rynkowego łańcucha wartości) czy P.Druckera “Praktyka zarządzania”.

Jednak jak nam ktoś oferuje system ERP z “wbudowanymi procesami referencyjnymi” to należy rozumieć: “szykuje się totalna rewolucja”, czy ją przeżyjemy?