Ten post ma 20 komentarzy

1. 

   Karol 28 maja 2013 Odpowiedz

   Witaj,

   tro­chę dodat­ko­wych infor­ma­cji ode mnie…
   cap nie ma zabez­pie­czać deve­lo­pe­ra. Cap jest od tego, żeby zabez­pie­czać klien­ta, a przede wszyst­kim projekt/produkt (któ­ry jest czymś wię­cej niż pra­cą developera). 

   Projekt/produkt to prze­waż­nie (przy poważ­nym podej­ściu do tema­tu) rów­nież pra­ce gra­ficz­ne, webma­ster­skie, budo­wa con­ten­tu, SEO, hosting, dome­ny, pro­mo­cja itd. Prace usłu­go­we (w tym deve­lo­per­skie) naj­trud­niej wyce­nić. Stąd też czę­sto przy nie­umie­jęt­nej wyce­nie projekt/produkt może ucier­pieć i nie zostać nale­ży­cie ukoń­czo­ny (bo jeśli za deve­lo­per­kę wyj­dzie do zapła­ty wię­cej ani­że­li zakła­do­no, to może nie wystar­czyć budże­tu na inne – rów­nie waż­ne(!) – rzeczy). 

   Stąd wła­śnie cap, któ­ry ma przed taką sytu­acją uchro­nić i któ­ry świet­nie się w tej roli spraw­dza. Jeśli deve­lo­per (lub kto­kol­wiek inny, kto bie­rze udział w pro­jek­cie i odpo­wia­da za jakąś cięż­ką do wyce­nie­nia pra­cę usłu­go­wą) źle wyce­ni swo­ją pra­cę (przyj­mie za małą licz­bę godzin), to będzie miał zapła­co­ne mak­sy­mal­ną staw­kę, na któ­rą się uma­wiał (a jako, że będzie musiał poświę­cić więk­szą licz­bę godzin, to jego staw­ka godzi­no­wa de fac­to się zmniej­szy). Projekt musi zostać ukoń­czo­ny(!) Nie ma mowy o tym, że w momen­cie gdy zało­żo­na licz­ba godzin zosta­nie osią­gnię­ta, deve­lo­per koń­czy pra­cę i odda­je nie­skoń­czo­ny pro­jekt (gdy­by tak było, to deve­lo­per nie zasłu­żył­by na żad­ne pieniądze).

   1. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      Jeżeli ​„Projekt musi zostać ukoń­czo­ny(!) Nie ma mowy o tym, że w momen­cie gdy zało­żo­na licz­ba godzin zosta­nie osią­gnię­ta, deve­lo­per koń­czy pra­cę i odda­je nie­skoń­czo­ny pro­jekt (gdy­by tak było, to deve­lo­per nie zasłu­żył­by na żad­ne pie­nią­dze).” to skąd budżet na ​„koń­cze­nie”? Postrzegam tak opi­sa­ny CAP jako ​„ja jako ana­li­tyk za jeden milion zro­bię każ­dą ana­li­zę”… chy­ba, że nadal cze­goś nie rozu­miem. Pan Kolajda to ład­nie opi­sał: narzu­ty (poziom zaufa­nia wyce­ny), albo są albo ich nie ma…

2. 

   Ewelina Pawlak 28 maja 2013 Odpowiedz

   Faktem jest, że wyko­naw­cy czę­sto zawy­ża­ją budżet ponad rze­czy­wi­stą war­tość pro­jek­tu, nato­miast rów­nie czę­sto zda­rza­ją się sytu­acje, w któ­rych Klient przy­cho­dzi z pomy­słem na pro­dukt, lecz bez jakie­go­kol­wiek roze­zna­nia w cenach. Wycena przed roz­po­czę­ciem two­rze­nia spe­cy­fi­ka­cji wyma­gań powin­na bar­dziej słu­żyć osza­co­wa­niu kosz­tów, aby okre­ślić ska­lę projektu.

   1. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      Jeżeli klient przy­cho­dzi z pomy­słem i budże­tem to pro­jekt nale­ży zacząć nie od jego wyce­ny a od ana­li­zy jego wykonywalności…

   2. 

      Ewelina Pawlak 28 maja 2013

      Analiza wyko­nal­no­ści – jak naj­bar­dziej, pod warun­kiem, że klient jest świa­do­my koniecz­no­ści jej prze­pro­wa­dze­nia. Jednakże dla klien­ta zazwy­czaj jedy­nym istot­nym czyn­ni­kiem jest cena i to nie tyl­ko w pro­jek­tach «prze­tar­go­wych».

   3. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      To praw­da, tacy klien­ci sami sobie robią krzyw­dę, jed­nak gdy­by dostaw­cy jaw­nie mówi­li o ryzy­ku takie­go podejścia…;)

   4. 

      Tomasz Tomaszewski 1 czerwca 2013

      Dostawca mówi i ostrze­ga – nie­ste­ty naj­czę­ściej bez skut­ku. Analizy wyko­nal­no­ści klient nie chce robić, bo … to dodat­ko­we kosz­ty (no i budżet trze­ba by zdra­dzić, a prze­cież powin­no być jak naj­ta­niej!). O ryzy­kach sły­szy, ale prze­cież… ​„inne fir­my potra­fią na bazie naszych infor­ma­cji wyce­nić projekt”!

      Niestety w sek­to­rze MŚP klien­ci (w takim dzia­ła nasza fir­ma) wła­śnie sami chcą sobie robić krzyw­dę. Pozostaje nie­ustan­ne edu­ko­wa­nie i licze­nie na efek­ty tej edukacji.

      A może Pan, Panie Jarku, ma jakieś spraw­dzo­ne spo­so­by, groź­by ;), ryzy­ka któ­re obra­zo­wo prze­ma­wia­ją do klienta?

   5. 

      Jarek Żeliński 1 czerwca 2013

      Generalnie spo­sób widzę jeden: uczci­wa gra w otwar­te kar­ty. Jest to nie­ste­ty coś co wie­lu ​„biz­nes­me­nów” odrzu­ca jako ​„nie­mę­skie nego­cja­cje”. Od lat obser­wu­je cie­ka­we zja­wi­sko, natu­ral­ny dobór: fir­my nie­etycz­nie gra­ją­ce mają z regu­ły nie­etycz­nych part­ne­rów i odwrot­nie. Kluczem jest dosko­na­ła zna­jo­mość wła­sne­go ryn­ku czy­li coś cze­go nie ma więk­szość firm. Jest pro­sty test: czy dana fir­ma ukry­wa ceny trans­ak­cyj­ne swo­ich umów. Jeżeli tak, to zna­czy, ze gra nie­uczci­wie i nie zna swo­je­go ryn­ku. Gdyby zna­ła swój rynek i zara­bia­ła na nim uczci­wie skła­da­ła­by ofer­ty jaw­nie. Zresztą fak­ty są takie, ze nie ma ​„taj­nych” ofert bo np. ja po pod­pi­sa­niu umo­wy o pouf­no­ści mam dostęp tak­że do cudzych ofert, umów i fak­tur. Bez tego wie­lu ana­liz nie da się rze­tel­nie przeprowadzić. 

      Niestety sek­tor MŚP to w więk­szo­ści przy­pad­ków skan­sen gospo­dar­czy. Moim zda­niem pozo­sta­je bez­względ­na uczci­wość i szcze­rość, taki ​„MŚP biz­nes­men” naj­pierw (bar­dzo czę­sto) robi pod­cho­dy by mnie wyko­rzy­stać (np. zapła­cić mniej a wię­cej uzy­skać). Ja zawsze naj­pierw pytam co jest pro­ble­mem a potem skła­dam ofer­tę. Praktycznie nie nego­cju­ję żad­nych sta­wek (te znam dosko­na­le, to mój rynek ;)), nego­cju­ją wyłącz­nie zakres pro­jek­tu. Swojej staw­ki wyja­wiam jako pierw­szy krok współ­pra­cy, to pierw­szy test czy poten­cjal­ny klient jest uczci­wy, wie co chce kupić i zna rynek na któ­ry wcho­dzi. Praktyka poka­zu­je, że po zebra­niu ofert moich kon­ku­ren­tów szyb­ko się uczy ale to co (kogo) wybie­rze zale­ży w dużym stop­niu od oce­ny ryzy­ka jakiej dokona. 

      Moją stan­dar­do­wą ​„groź­bą” są powszech­nie dostęp­ne sta­ty­sty­ki pro­jek­tów. Ale jeże­li klient uwa­ża, że jego to nie doty­czy to ja mu nicze­go nie sprze­dam. Po dru­gie zawsze pre­zen­tu­je to co i jak zro­bię (opis meto­dy­ki) by wia­do­mo było skąd te stawki. 

      Ważna rzecz w roz­mo­wach z klien­ta­mi: nie moż­na być desperatem 🙂

3. 

   Grzegorz K. 28 maja 2013 Odpowiedz

   Oczywiście, pro­jekt a potem wyko­na­nie, to ele­men­tarz. Ale nie­ste­ty Większość Zamawiających albo z leni­stwa ale tak­że z powo­du spo­so­bów finan­so­wa­nia, a co za tym idzie kon­struk­cji same­go zamó­wie­nia, wyma­ga jed­nej kwo­ty na całość i jed­ne­go wyko­naw­cy (dwie umo­wy to zbyt wie­le zacho­du lub refun­da­cja tego nie prze­wi­du­je). I to jest pro­blem opi­sa­ny powy­żej. Spotkałem się rów­nież z taki­mi zamó­wie­nia­mi z firm komer­cyj­nych i to ​„dużych” i zna­nych, finan­su­ją­cych taką inwe­sty­cję ze środ­ków wła­snych. Ale w takich przy­pad­kach zwy­kle cho­dzi o pośpiech ale nie tyl­ko. Czy napraw­dę nie moż­na reali­zo­wać takich pro­jek­tów jak roz­są­dek naka­zu­je? Ale to chy­ba pyta­nie reto­rycz­ne. A jak nie wia­do­mo o co cho­dzi… czę­sto wszy­scy mają w tym jakiś ;-/ interes.

   1. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      jeden wyko­naw­ca nie deter­mi­nu­je jed­nej kwo­ty… kupu­ją­cy żąda­ją jed­nej kwo­ty na całość na począt­ku sam się pod­kła­da, a jak nie wia­do­mo co co cho­dzi to… cóż…

4. 

   jacek2v 28 maja 2013 Odpowiedz

   Mi też się nie podo­ba taki spo­sób wyce­ny pro­jek­tu. Aczkolwiek cza­sa­mi jest to naj­lep­szy sposób.

   1. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      ja nie mam nic prze­ciw­ko jeże­li klient, a nie tyl­ko dostaw­ca, brał udział w tej wycenie…

   2. 

      jacek2v 28 maja 2013

      Powiem wię­cej naj­le­piej, aby klient brał udział w wyce­nie. Dla mnie wyce­na skła­da się z dwóch eta­pów: osza­co­wa­nie ile to pra­cy i jaka staw­ka. Obie kwe­stie są cał­ko­wi­cie róż­nie wyli­cza­ne. Pierwsza: inży­nie­ryj­no-tech­nicz­no-kom­pe­ten­cyj­nie, dru­ga: biznesowo-relacyjnie-rynkowo :).

   3. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      O tak, jestem zda­nia, że klient powi­nien w 100% rozu­mieć wyce­nę i brać w niej udział, ale z jed­nym się nie zgo­dzę: nego­cja­cje staw­ki (dziennej/godzinowej) za czło­wie­ka: jeże­li będzie w jakimś pro­jek­cie niż­sza to zna­czy, że mniej je, rezy­gnu­je z kina i nie cho­dzi do knaj­py? Ja nego­cja­cji staw­ki nie dopuszczam 🙂

   4. 

      jacek2v 28 maja 2013

      Albo jest tyl­ko mniej­sza marża 🙂

   5. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      Jeżeli ktoś tak budu­je mar­że, to nie chciał bym mieć z kimś takim nic wspól­ne­go… ;). Marża to cena ryn­ko­wa minus kosz­ty, a nie kosz­ty plus nacią­gnię­cie klienta…

   6. 

      jacek2v 28 maja 2013

      „Cena ryn­ko­wa” – to taki byt co to o nim pra­wie każ­dy sły­szał, ale nikt nie widział :). A to po pro­stu cena za jaką klient kupi.
      Ja wolę cenę opar­tą o ​„war­tość dla klien­ta”. Niestety trud­no taką cenę wyli­czyć przy prze­tar­gach publicznych.

   7. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      Jest bar­dzo pro­sty mier­nik ​„war­to­ści dla klien­ta”: nie­ukry­wa­nie cen… Zobaczyć minę klien­ta, któ­ry dowia­du­je się, że to co kupił u swo­je­go part­ne­ra (cenią­ce­go war­tość dla klien­ta), za rogiem kosz­tu­je poło­wę: bez­cen­ne (a zda­rza­ło mi się)… Jak ktoś ma wąt­pli­wo­ści, czy ist­nie­je ryn­ko­wa cena, niech prze­sta­nie ​„utaj­niać” umo­wy. Co cie­ka­we nie­jed­na już ​„zosta­ła obej­rza­na” w try­bie dostę­pu do infor­ma­cji publicz­nej, miny nie­któ­rych? Bezcenne 🙂

5. 

   jacek2v 28 maja 2013 Odpowiedz

   Utajnianie jest pro­ble­mem w połą­cze­niu z decy­du­ją­cym para­me­trem: naj­niż­szą CENĄ.

   1. 

      Jarek Żeliński 28 maja 2013

      Nie oce­niam przy­czyn utaj­nia­nia a sam fakt, mało mnie obcho­dzi któ­re­go powo­du utaj­nia­nia ktoś się wsty­dzi, ukry­wa cenę i ma jakieś (nie­czy­ste) powody 😉

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.