Swego cza­su pisa­łem na temat gra­nic sys­te­mu i o ana­li­zie sys­te­mo­wej (ana­li­za sys­te­mo­wa). Rzecz w tym, że poję­cie ​„ana­li­za sys­te­mo­wa” jest uży­wa­ne naj­czę­ściej (jak obser­wu­ję, pra­wie zawsze) w zna­cze­niu ana­li­zy i pro­jek­to­wa­nia opro­gra­mo­wa­nia (sys­te­my IT) co jest błę­dem.
Tak zwa­ne ​„cało­ścio­we myśle­nie” (holi­stycz­ne) to uzna­nie, że sys­tem to nie tyl­ko oprogramowanie.

Literatura przed­mio­tu, prak­ty­ka moja i nie tyl­ko, potwier­dza jed­no: wyma­ga­nia biz­ne­so­we to cało­ścio­we spoj­rze­nie na biz­nes i cele biz­ne­so­we, wyma­ga­nia wobec opro­gra­mo­wa­nia to dopie­ro ​„wyma­ga­nia wobec roz­wią­za­nia” (pole­cam [[BABoK]] z IIBA).

Jakiś czas temu zamó­wi­łem książ­kę Systems Thinking. Potwierdza, że ogól­na teo­ria sys­te­mów dosko­na­le spraw­dza się w prak­ty­ce. Autor książ­ki, doświad­czo­ny ana­li­tyk, pre­zen­tu­je taki oto model orga­ni­za­cji jako systemu:

Jak widać spoj­rze­nie sze­ro­kie ale mie­ści się w gra­ni­cy o nazwie ​„orga­ni­za­cja”. Autor opi­su­je cie­ka­wy model podej­ścia do kla­sy­fi­ka­cji struk­tur orga­ni­za­cyj­nych, trzy kla­sy sys­te­mów: mecha­ni­stycz­ny (bez­ro­zum­ny, pro­ce­du­ral­ny, algo­ryt­micz­ny), rozum­ny (bio­lo­gicz­ny, jed­no­or­ga­ni­zmo­wy) oraz ​„wie­lo­umy­sło­wy” (nazy­wa go socjo­kul­tu­ral­ny). Poza poszu­ki­wa­niem meta­fo­ry i mode­lu obec­nych orga­ni­za­cji (fir­ma 2.0) opi­su­je kla­sycz­ne sys­te­mo­we (cało­ścio­we) podej­ście do ana­li­zy i mode­lo­wa­nia firm.

Książka war­ta pole­ce­nia z dwóch powo­dów: autor ma duże doświad­cze­nie i war­to je poznać, autor opi­su­je cało­ścio­we podej­ście do ana­li­zy fir­my. trze­ba pamię­tać, że opro­gra­mo­wa­nie to tyl­ko jed­no z narzę­dzi… Jednak naj­waż­niej­sze jest to, że zawę­ża­nie jakiej­kol­wiek ana­li­zy do dzia­łu czy do wyma­gań dla jed­nej apli­ka­cji pro­wa­dzi do kło­po­tów, któ­rych źró­dłem jest brak wie­dzy (zro­zu­mie­nia) cało­ści kon­tek­stu w jakim ona będzie funk­cjo­no­wa­ła… Całościowa ana­li­za i model orga­ni­za­cji to jedy­ny bez­piecz­ny spo­sób ​„fun­do­wa­nia” jej zmian, z peł­nym zro­zu­mie­niem poten­cjal­nych skutków.

Polecam, wie­le wyjaśnia…

Gharajedaghi, J. (2011). Systems thin­king: Managing cha­os and com­ple­xi­ty: a plat­form for desi­gning busi­ness archi­tec­tu­re (Third Edition). Elsevier Inc.