Mam w ręku kolej­ną książkę:

This book pro­vi­des you with a col­lec­tion of best prac­ti­ces, guide­li­nes, and tips for using the Unified Modeling Language (UML) for busi­ness ana­ly­sis. The con­tents have been assem­bled over the years based on expe­rien­ce and docu­men­ted best prac­ti­ces. Over sixty easy to under­stand UML dia­gram exam­ples will help you to apply the­se ide­as immediately.

Daoust, N. (2012). UML requ­ire­ments mode­ling for busi­ness ana­ly­sts (First edi­tion). Technics Publications.

Nie będę się roz­pi­sy­wał o jej tre­ści, bo to kolej­ny pod­ręcz­nik UML, ten napi­sa­ny w 2012 roku, czy­li mło­dy . Tym razem tyl­ko kil­ka uwag:

- jed­na z ​„porad” dla dia­gra­mów Use Case w pod­roz­dzia­le ​„pora­dy doty­czą­ce gra­nu­la­cji przy­pad­ków uży­cia” ma nazwę ​„regu­ła pię­ciu minut” i brzmi: sys­te­mo­wy przy­pa­dek uży­cia nie może trwać (wyko­na­nie jego sce­na­riu­sza) dłu­żej niż 5 minut; to chy­ba jed­na z naj­głup­szych porad jakie znam.… pomi­jam te nie­szczę­sne ​„sys­te­mo­we przy­pad­ki uży­cia”, któ­rych nie ma w spe­cy­fi­ka­cji UML, autor nie napi­sał, że to jego pomysł,

- dia­gram klas opi­sa­ny jako narzę­dzie mode­lo­wa­nia z per­spek­ty­wy danych, co jest raczej herezją,

- dia­gram kom­po­nen­tów: autor w skró­cie opi­sał inter­fej­sy, nazwał je i opi­sał infan­tyl­nie ​„wtycz­ka i gniaz­do” i na tym poprze­stał (sym­bo­le inter­fej­su ofe­ro­wa­ne­go i żąda­ne­go), resz­tę eufe­mi­zmów pomi­nę (inter­fej­sy to ofe­ro­wa­ny i wyma­ga­ny i są to klu­czo­we roz­róż­nie­nia, bez któ­rych nie da się sen­sow­nie i pre­cy­zyj­nie opi­sać jakiej­kol­wiek integracji).

Powyższe to wybra­ne ​„kwiat­ki”, jest ich znacz­nie wię­cej. Wprowadza cha­os i mam wra­że­nie, że autor nie rozu­mie ani UML’a ani obiek­to­we­go para­dyg­ma­tu, cze­go dał wyraz pisząc tę książkę.

Generalnie książ­kę odra­dzam. Kupiłem ją bo napi­sa­na nie­daw­no zaś autor jest absol­wen­tem Oxfordu, i … nie wiem co o tym myśleć. Za to wiem skąd tyle ​„pomy­słów” w doku­men­tach wie­lu ana­li­ty­ków i firm dorad­czych, któ­re dosta­ję jako audy­tor, w mate­ria­łach szko­le­nio­wych jakie wpa­da­ją mi w ręce (tak, cza­sem przy­cho­dzą do mnie oso­by po szko­le­niach z pyta­nia­mi, czę­sto mam wte­dy strasz­ny pro­blem z dyplomacją).

Źródła