Jak widać, moż­na wska­zać wie­le korzy­ści z CC. Przede wszyst­kim model opła­ty może być za goto­wość, za real­ne wyko­rzy­sta­nie lub na innej zasa­dzie. Nie ma tu mowy o licen­cjach, jest mowa o wyko­na­nej pracy.

Problemem jest tu oce­na czy danej fir­mie w ogó­le CC pomo­że, a jeśli tak to gdzie. Decydowanie się na CC nie powin­no być efek­tem zauro­cze­nia tre­ścią np. takiej jak ta kon­fe­ren­cji. Nie powin­no być też emo­cjo­nal­ną decy­zją po wysłu­cha­niu wizji dostaw­ców takich usług.

Skoro CC to jed­nak archi­tek­tu­ra, pro­po­nu­ję kolej­ność następującą:

ana­li­za biz­ne­so­wa (cel projektu),
ana­li­za wymagań,
pro­jekt archi­tek­tu­ry systemu,
decy­zja, któ­re kom­po­nen­ty sys­tem moż­li­we są do kupie­nia, a któ­re nale­ży potrak­to­wać jako zasób zewnętrz­ny (cudzy).
Osobiście nie pole­cam podej­ścia pole­ga­ją­ce­go na zna­le­zie­niu ​„faj­ne­go” kom­po­nen­tu i zasta­na­wia­niu się gdzie go u sie­bie upchać. To czę­sto spo­ty­ka­ny przy­pa­dek, w któ­rym ​„coś nam sprze­da­no”. Polecam rze­tel­ne, prag­ma­tycz­ne spoj­rze­nie biz­ne­so­we, koń­czą­ce się tym, że znaj­dzie­my i kupi­my od kogoś coś, co jest nam potrzeb­ne i przy­nie­sie korzy­ści, tak­że finansowe.