Tak więc warto się zastanowić jak dotrzemy do wiedzy o naszej firmie, i na ile jest ona wiarygodna, nie zaciemniona nadmiarem zbędnych szczegółów i czy wiedza ta jest obiektywna. Dobra analiza konkretnej organizacji, firmy, urzędu, i jej wyniki nie może być np. polityczna (regularnie spotykam w firmach analizy, których celem jest wykazanie przydatności określonego rozwiązania!) bo to działanie polegające na oferowaniu leków przed diagnozą (reklamy leków bez recepty w TV!). Tak można sobie tylko zaszkodzić. A zdalna analiza (faktycznie zdalnie odbywa się ok. 80% pracy) pozawala po pierwsze obniżyć jej koszt, a po drugie zobiektywizować jej wyniki.
Pakiet którego używam (Visual-Paradigm) po ostatnich zmianach ma szanse stać się w moich oczach ideałem :). O jego nowej wersji pisałem tu: Visual-Paradigm v.11.1. Pisałem tez, że jest w 100% zgodny ze specyfikacjami notacji zarządzanych przez OMG, co jest bardzo ważne. Tu zwrócę uwagę na kilka przydatnych cech. Moim zdaniem cechą dobrego projektu jest nie tylko dobra metodyka ale także to czy dysponujemy narzędziami, które ją wspierają. Tymi narzędziami są nie tylko notacje i systemy pojęciowe ale także oprogramowanie CASE, które powinno spełniać trzy kluczowe warunki: wspierać (a przynajmniej nie ograniczać) metodykę,…
Zakup oprogramowania, które stanowi jeden, zintegrowany współdzieleniem danych, monolit to nic innego jak zafundowanie sobie długu technologicznego w momencie podjęcia decyzji o takim zakupie. Żadna firma, działająca w obecnych czasach, nie da sama sobie gwarancji, że jej wewnętrzne aktywności nie zmienią się co do ich specyfiki, że nie przybędzie nowych, nie zrezygnuje z niektórych. Monolityczny całościowy system ERP stanowi hamulec każdej takiej zmiany. Oparcie całości na centralnym , współdzielonym module rejestrującym (jest z nim z reguły księgowość) to niemalże "zabetonowanie" architektury biznesowej firmy.
Tak więc stagnacja szkodzi, są to krótkotrwałe zyski, podobne do niezapłacenia rachunku za energie elektryczną: za miesiąc będzie dwukrotnie wyższy plus odsetki. Bieżące, dobrze zaplanowane "aktualizacje" (oprogramowania, dokumentacji projektowej, analizy i planowania, itp.) to relatywnie małe koszty, a dla firmy istotne są nie tyle kwotowe chwilowe wydatki (oszczędności) co płynność finansowa i długoterminowa rentowność. Dlatego permanentni dłużnicy zawsze płaca więcej a czasami bankrutują.
Tak na prawdę integracja taka polega nie na samym zainstalowaniu ESB i "podłączeniu" komponentów, to samo z siebie nic nie wnosi i nie jest łatwe. Integracja z użyciem ESB, to po pierwsze stworzenie (lub użycie jeżeli istnieje) dla każdego komponentu odpowiedniego adaptera i API, po drugie zaprojektowanie schematu komunikacji.
Książka ta (Inżynieria oprogramowania w ujęciu obiektowym. UML, wzorce projektowe i Java) leży na mojej półce niemalże od daty jej wydania w 2011 roku. Po jej przeczytaniu nadal zaglądam do niej od czasu. Jest to pozycja, którą gorąco polecam jako kompendium wiedzy a metodach analizy i projektowania zorientowanych obiektowo. Napisana jest jako podręcznik akademicki, co powinno bardzo pomóc początkującym w tej dziedzinie. Zawiera dość bogate Wprowadzenie do inżynierii oprogramowania. Opisuje na podstawowym, na początku wystarczającym poziomie, notację UML oraz organizację projektu analitycznego. Kolejna część, zatytułowana Zmagania ze złożonością, to bardzo…
(źr. COMPUTERWORLD 7/2014) Tym razem króciutki wpis. Pragnę polecić numer 7/2014 COMPUTERWORLD a w nim (głównie, cały numer warto poznać ;)). Numer ten zawiera bardzo wartościowy artykuł "Pięć typowych błędów w umowach wdrożeniowych" Pana Marcina Maruty (Kancelaria Radców Prawnych Maruta i Wspólnicy). Pan Maruta wskazuje, jako kluczową przyczynę wielu problemów z wdrożeniami (a konkretnie z kontraktami na ich realizację) jest źle sformułowany, a nie raz po prostu brak, przedmiot umowy. Przyznam, że banan przy moim uśmiechu na twarzy to pikuś, jak pomyślałem, co myślą zwolennicy "zwinnych metod" czytając to (cytat…
Autonomiczne, duże systemy ERP? Nie wróżę im kariery, w obecnej postaci mega-aplikacje umrą, odwlekanie tej śmierci z pomocą perswazyjnych reklam i kampanii dużych korporacji i ich sprzedawców, to tylko sztuczne przedłużanie życia inwestycji w duże ERP, przez producentów tych rozwiązań, dawanie sobie czasu na (mam nadzieję) ich refaktoring. Mamy np. takie kolosy jak Google czy Amazon, które pokazują, że chmurowe, wysoce skalowalne architektury zasobowe mają sens. Systemy ERP oparte na relacyjnych bazach danych i ich wewnętrzna integracja poprzez współdzielenie danych, nie mają nawet szansy z tego skorzystać.
Na zakończenie mogę powiedzieć, że dokładnie takie same błędy widzę w projektach informatycznych. Wymagania są definiowane jako dziesiątki i setki "spotkanych w życiu przykładów i doświadczeń". Lista wymagań, powstała jako efekt wywiadów, prototypów, sesji burz mózgów, bardzo często wygląda jak taki właśnie okręt, którego poszycie składa się w 100% z chaotycznie przybitych łat. To jak by wymagania na okręt spisywali marynarze, kierując się najlepszą swoją wiedzą z rejsów, które odbyli, dodatkowo lobbujący - każdy z nich - na rzecz swojej kajuty i wyposażenia.
Wprowadzenie Ostatnio napisałem dwa artykuły: o architekturze i o integracji. Pewnym ich podsumowaniem będzie dzisiejsza recenzja książki Jeff Garland i Richard Anthony . Kilka sugestii zawartych w książce. Jedną z kluczowych jest zbyt szybkie "ładowanie się" w szczegóły, w toku analizy od ogółu do szczegółu jako pierwszy powstaje model kontekstowy, powstaje z użyciem diagramu przypadków użycia. Bardzo często na tym etapie tworzone są w projektach bardzo szczegółowe diagramy z dziesiątkami przypadków użycia, praca z taka ilością szczegółów niszczy skuteczność pracy na tym poziomie. Przypadki użycia na etapie analizy kontekstu mają…
Integracja to jeden z trudniejszych problemów. Wymaga bowiem nie tylko specyfikowania (i potem ich implementowania) interfejsów, ale także analizy i opracowania bezpiecznej architektury całego systemu (tu znowu architektura korporacyjna). Wiele firm ma, nie dwie ale kilka, kilkanaście a niektóre nawet setki aplikacji. Jeżeli będę ze sobą "pospawane" wywołaniami SQL/ODBC, to ruszenie "tego" praktycznie zawsze kończy się krachem (czytaj ogromne koszty przywrócenia funkcjonowania całości). Brak przemyślanej architektury, integracja ad-hoc "każdy z każdym", to prosta droga do kłopotów i ogromnych kosztów utrzymania całości. Stosowanie API (ich tworzenie) nieco tylko podnosi koszty wdrożenia, za to chroni przed bardzo dużymi, nieplanowanymi, wydatkami w przyszłości.
Jak wspomniałem, wielu dostawców oprogramowania jak Rejtan, broni się przed ujawnianiem architektury, swoich produktów. Głównym powodem jest zapobieganie przedwczesnego wyjawienia opisanych wyżej wad systemów z grubym klientem (znacznie rzadziej spektakularny pomysł, w końcu mamy jednak jakieś standardy). Przypadki, w których zakup systemu był relatywnie niski ale koszt utrzymania, rozwoju i dostosowania nie raz wręcz ogromny, to z reguły właśnie zakup systemu w tej kosztownej architekturze.
Jak starać się tego unikać? Na etapie definiowania wymagań poza-funkcjonalnych, żądać takich cech jak opisane powyżej czyli własnie: dostęp do całości przez przeglądarkę WWW, niskie wymagania na łącza przy zdalnej pracy i pracy w sieci rozproszonej terytorialnie, oddzielenie komponentu z własną dedykowaną logiką biznesową.
