Strona poświęcona mojej pracy naukowej i usługom jakie świadczę polskim podmiotom. Zapraszam tych którzy szukają wiedzy i tych którzy szukają wsparcia w swoich projektach informatyzacji.
"Jeżeli nie potrafisz czegoś narysować, to znaczy że tego nie rozumiesz…"
Adresatem tego wpisu są moi potencjalni klienci oraz dostawcy oprogramowania ERP i deweloperzy, gdyż Opis Techniczny Oprogramowania to model PIM jako:
wymaganie klienta w stosunku do produktu zamawianego u dewelopera lub dostawcy oprogramowania,
udokumentowana informacja opisująca architekturę i mechanizm działania oprogramowania (systemu).
Opis Techniczny Oprogramowania jest często opisem Przedmiotu Zamówienia w rozumieniu opisu „tego co ma powstać”:
powstać ma dokument będący opisem Przedmiotu Zamówienia (to moja rola),
ma powstać rzecz i/lub ma zostać wyświadczona usługa, opisana w ww. dokumencie jako Przedmiot Zamówienia.
Standardowo w projektach jestem angażowany gdy:
oprogramowanie ma powstać, a ja jestem jego projektantem, lub
oprogramowanie już istnieje i należy je udokumentować.
Czym jest opis techniczny
jest takie stare powiedzenie: „ludzie dzielą na tych którzy mają backup i na tych którzy będą mieli backup”, identycznie jest z dokumentacją techniczną oprogramowania 😉
Opis techniczny oprogramowania (nie mylić z opisem powykonawczym wdrożenia) to dokumentacja, pozwalająca osobie mającej odpowiednią wiedzę, samodzielnie zrozumieć jego działanie i wytworzyć go:
Opis produktu powinien przedstawiać (ujawniać) go na tyle jasno i wyczerpująco, aby znawca mógł go urzeczywistnić. Za „znawcę z danej dziedziny” uważa się przeciętnego praktyka dysponującego przeciętną, ogólnie dostępną wiedzą z danej dziedziny w odpowiednim czasie, który dysponuje typowymi środkami i możliwościami prowadzenia prac. Przyjmuje się, że specjalista taki ma dostęp do stanu techniki; tzn. informacji zawartych w podręcznikach, monografiach, książkach. Zna także informacje zawarte w opisach patentowych i publikacjach naukowych, jeżeli jest to rozwiązanie, które jest na tyle nowe, że stosowne opisy nie są zawarte w książkach. Ponadto, potrafi korzystać ze stanu techniki w działalności zawodowej do rozwiązywania problemów technicznych. Produkt powinien nadawać się do odtworzenia (na podstawie dokumentacji) bez dodatkowej twórczości wynalazczej. Pod pojęciem tym należy rozumieć dodatkową działalność umysłową, eksperymentalną związaną z niepełną informacją techniczną zawartą w opisie produktu, a także konieczność dodatkowych uzupełniających badań naukowych, niezbędnych do wytworzenia produktu według tego opisu.
na podstawie
Powyższe oznacza (wytłuszczenia moje), że wykonanie oprogramowania (implementacja) na podstawie jego projektu nie powinno mieć (wymagać) charakteru twórczego. To oznacza także, że projekt ten powinien na to pozwolić. Wykonawca (stolarz, mechanik, koder/programista) wykonuje określony przedmiot na podstawie jego opisu technicznego, zawierającego wszelkie informacje do tego wymagane. Wybór technologii i narzędzi oraz ich użycie, nie jest twórczością, jest użyciem posiadanej wiedzy i odpowiednich środków.
Diagram po prawej to tak zwana architektura heksagonalna (hexagonal architecture) . Bardzo lubię ten model bo perfekcyjnie pokazuje mój zakres odpowiedzialności w projekcie:
ja, jako projektant logiki rozwiązania, projektuję to co jest wewnątrz czerwonej granicy (jest to tak zwany Platform Independent Model),
deweloper dostarcza to co jest poza czerwoną granicą (środowisko wykonawcze, framework, itp..),
koder implementuje to co zaprojektuję ja jako projektant.
Projekt to Opis techniczny, i jako opis mechanizmu działania aplikacji zawiera:
modele struktur dokumentów i komunikatów,
metody wyliczania lub weryfikowania wartości wszystkich pół wyliczanych w tych dokumentach,
model architektury kodu (komponenty, moduły, integracje, itp.),
oraz opisuje mechanizmy współdziałania komponentów wyjaśniające integrację, wprowadzanie danych i powstawanie nowych treści.
Po prawej stronie u góry pokazano architekturę kompletnego systemu: aplikacja, i zawarta w niej logika dziedzinowe, to implementacja mechanizmu jej działania. Cała reszta to infrastruktura techniczna w jakiej ona funkcjonuje. projektowanie oprogramowania to opracowanie modelu opisującego mechanizm działania aplikacji. Rolą dewelopera jest dobór i uruchomienie środowiska oraz implementacja ww. mechanizmu w wybranym języku programowania. Więcej w opisie Projektowanie aplikacji.
Warto tu podkreślić, że sama „idea systemu” wyrażona jako opis jego zewnętrznych cech i sposobów użycia, nie stanowi opisu technicznego i nie podlega żadnej ochronie. Innymi słowy same makiety ekranów i user story nie stanowią żadnej dokumentacji możliwej do ochrony. Mogą być chronione jako utwory w świetle prawa autorskiego, ale z zasady nie stanowią opisu mechanizmu działania, know-how ani nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa (polecam tu cały wpis: Ochrona Wartości Intelektualnych).
Bez względu na dziedzinę inżynierii , powyższe wymogi są identyczne. Komputer (oprogramowanie) jest zawsze częścią nadrzędnej konstrukcji (systemu, raz jest to macierzyste urządzenie a raz organizacja). Powoduje to, że oprogramowanie komputera, który wraz z tym oprogramowaniem z zasady realizuje jakiś mechanizm , musi zostać udokumentowane na równi z innymi elementami systemu, którego jest częścią.
Dokumentowanie istniejącego oprogramowania
Jeżeli celem jest opracowanie dokumentacji oprogramowania, które powstało ale nie ma ono profesjonalnej dokumentacji technicznej:
dostaje aktualne dokumenty (jakiekolwiek jakimi dysponuje zleceniodawca) i na bazie ich audytu powstaje dokumentacja techniczna w takiej postaci w jakiej jest możliwa do stworzenia na bazie dostarczonego materiału źródłowego, na tym etapie jako efekt, powstaje także opis tego jakie dalsze prace są konieczne by projekt Techniczny uzyskał docelową postać (koszt: stawka za analizą dokumentacji),
przekazanie praw majątkowych do opracowanej dokumentacji ma miejsce zawsze, zależnie od ustalenia: po pierwszym lub po drugim etapie.
Analiza Biznesowa jako modelowanie CIM, Projektowanie jako specyfikowanie wymagań PIM (MBSE)
Systemy zarządzające informacją zorganizowane są wokół dokumentów i dziedzinowych (kontekstowych) reguł ich przetwarzania. Dlatego najbardziej adekwatna metodą ich projektowania są wzorce oparte na ontologiach, dziedzinowych komponentach, dokumentach i ich przekazywaniu między komponentami.
Zakres 1 to nie raz samodzielny projekt biznesowy, którego celem jest potencjalna optymalizacja procesów. Jeżeli jedną z rekomendacji jest wdrożenie oprogramowania, realizowany jest Zakres 2. Jeżeli okaże sie, że na rynku nie ma wymaganego oprogramowania, realizowany jest Zakres 3. Realizacja wygląda jak poniżej:
Jeżeli moim zleceniodawcą jest deweloper, każdorazowo ustalam indywidualnie wymagania wobec dokumentacji jaka ma powstać.
Typowy podział na role w projekcie
Podział pracy w projektach inżynierskich najczęściej ma charakter wynikający nie tyle z roli co z dziedziny wiedzy. W projektach IT mamy dwie dziedziny: wiedza o informacji (information science, information systems) i wiedza o technologii informatycznej (information technology) (patrz take ciekawy opis: Information Technology vs. Information Systems). Jest to o tyle istotne, że wybór metody implementacji rozwiązania i technologii, powinien nastąpić dopiero po opracowaniu samego rozwiązania (logiki tego jakie dane i jak przetwarzamy), robi to deweloper.
Najczęściej jestem angażowany do projektów, w których ustalono role:
1. Zamawiający: jako Organizacja Analizowana zgłasza cele biznesowe i problemy, udostępnia wiedzę na swój temat, jest stałym recenzentem produktów analizy i projektowania (zamawiający to ekspert dziedzinowy) w toku projektu. To kadry kierownicze Zamawiającego, wspierane przez Asystenta-koordynatora, dostarczają materiały źródłowe opisujące opis ich działania i potrzeby.
2. Asystent-koordynator: osoba zaangażowana bezpośrednio z zbieranie materiałów źródłowych (wywiady, kolekcjonowanie dokumentów, itp.), z reguły jest to osoba angażowana (zatrudniana, wyznaczana) przez Zamawiającego.
3. Analityk: jako architekt-projektant (inżynier systemów, obszar Information Systems), prowadzi analizę otrzymanych materiałów, opracowuje model biznesowy organizacji (procesy biznesowe, przepływ i logika przetwarzania informacji), a potem opracowuje model dziedzinowy rozwiązania jako architekturę i logikę działania systemu (patrz jak powstaje Opis Techniczny Oprogramowania), jest ona wymaganiem dla dostawcy.
4. Deweloper (Programmer, obszar Information Technology): jako wykonawca implementacji rozwiązania, wybiera technologię, narzędzia i środowisko aplikacji, projektuje i wykonuje implementację, dostarcza i wdraża oprogramowanie.
Poniżej zobrazowano to jako proces wytwarzania/dostarczania oprogramowania (w moim przypadku zorientowanego na modele: MBSE). W przypadku wdrażania systemów standardowych, rolę dewelopera pełni firma wdrażająca dostarczone gotowe oprogramowanie, której konsultacji konfigurują dostarczony system, jednak w przypadku gdy wymagane są funkcjonalności dedykowane, powstają one jako dedykowane komponenty (add-ons).:
Projekt rozwiązania to początkowo model przypadków użycia (UML) i ich specyfikacje (makiety, scenariusze i logika danych) oraz architektura integracji HLD (komponenty, dokumentowy model danych, sekwencje) . Na jego podstawie Dostawcy składają oferty.
Po wyborze Dostawcy projekt jest realizowany iteracyjnie: kolejne przypadki użycia (usługi aplikacji) są wdrażane, a jeżeli wymagane jest dedykowane oprogramowanie, przypadki użycia są doprecyzowywane (architektura LLD) i implementowane. Zgodnie z zaleceniami producentów systemów standardowych, nie dopuszczam kastomizacji standardowego oprogramowania, brakujące funkcjonalności są dostarczane jako oprogramowanie dedykowane (patrz Kastomizacja…).
Czym jest Projekt czyli Model Logiczny Systemu
Oprogramowanie to część komputera, ten zaś to nasz system. Mówiąc więc potocznie, że „używamy programu komputerowego” mamy na myśli aplikację na komputerze, a jako ludzie używamy komputera.
Od wielu lat pracuję wg. zasady:
software developer vs software engineer Generally, software engineers look after the bigger picture, while software developers focus on one area to execute their plans. Engineers can act as developers, too, or simply oversee developers who create functional programs.
Zgodnie z powyższym: najpierw powstaje projekt oprogramowania a potem jest ono tworzone.
Model Logiczny Systemu w nomenklaturze MDA (Model-driven Architecture) to Platform Independent Model (PIM) czuli model mechanizmu jego działania. Związek między projektem a działającym oprogramowaniem wygląda tak:
Ważne jest to, by wiedzieć, że: 1. kod nie jest swoją dokumentacją a jego ochrona prawna jest bardzo ograniczona, 2. prawo chroni projekt oprogramowania (Platform Independent Model) jako utwór i jako know-how, kod jako odtworzenie projektu w określonym języku programowania zawsze jest utworem zależnym.
Powyższe jest też często określane nazwą: architektura heksagonalna (Hexagonal Architecture). Podstawowym założeniem jest tu wyraźne oddzielenie strony użytkownika (User-Side), logiki biznesowej (Business Logic) i strony serwera czyli środowiska wykonywania aplikacji (Server-Side) (patrz: Hexagonal Architecture: three principles and an implementation example).
Powyższy diagram bywa przedstawiany także w innej formie:
Obszar nazwany Domain to nasz model PIM (logika biznesowa). Jest to często w przetargach dokument nazywany Opis Techniczny Oprogramowania (lub Opis Przedmiotu Zamówienia), w rozumieniu opisu mechanizmu jego działania. Ta część realizuje wymagania funkcjonalne. Pozostałe komponenty odpowiadają za realizację wymagań pozafunkcjonalnych.
Jest to produkt Analizy Biznesowej, Mapa procesów i ich modele to część opisująca mechanizmy rządzące pracą analizowanej i opisanej organizacji. Celem tego etapu pracy jest zrozumienie tego jak określona organizacja działa i współdziała z otoczeniem oraz przekazanie tej wiedzy dostawcy dostawcy rozwiązania w celu lepszego zrozumienia przez niego kontekstu i środowiska w jakim rozwiązanie będzie wdrażane. Model biznesowy zawiera schematy blokowe wykonane z użyciem notacji BMM (Business Model Motivation) , BPMN (Procesy biznesowe), UML (struktury danych dokumentów biznesowych) oraz SBVR (słownik pojęć i reguły biznesowe). Na tym etapie są realizowane ewentualne zmiany w procesach to-be i określany zakres projektu.
Projekt Rozwiązania
Ten etap to określenie wymagań na oprogramowanie. Najpierw powstają: Diagram przypadków użycia (lista usług aplikacji) i model HLD (podsystemy, integracje). Jeżeli zawiedzie poszukiwanie na rynku zgodnego z tymi wymaganiami gotowego oprogramowania (np. ERP), usługi aplikacji wymagające wytworzenia, specyfikowane są jako projekt logiki systemu do implementacji (jako odrębne mikroserwisy).
Z zasady operuję przypadkami użycia, ich scenariuszami oraz modelem dziedziny budowanym jako architektura separowanych od siebie usług aplikacyjnych (implementowane jako mikroserwisy, komponenty) . Struktury informacji są specyfikowane jako dokumenty (potem XML/JSON), co opisałem w tekście Projekt aplikacji….
To co obecnie nazywamy zwinnym tworzeniem oprogramowania (agile) to „raczej” szybka analiza całości problemu (analiza biznesowa), projekt logiki biznesowej rozwiązania, czyli podział całego systemu na komponenty biznesowe (architektura HLD) oraz iteracyjne ich uszczegóławianie (architektura LLD każdego komponentu) i kolejne, iteracyjne ich implementowanie. Praktyka pokazuje, koszt prac analityka projektanta (tu inżynier systemowy), zależnie od stopnia złożoności projektu, to ok. 10 – 20 % całego budżetu na wykonanie oprogramowania (koszty środowiska: licencje, sprzęt itp. do dodatkowe koszty), czyli developer to jednak znakomita większość pracochłonności i budżetu.
Dodatek techniczny
Dlaczego moje projekty są zorientowane na dokumenty
Ważna uwaga! Dotyczy zarówno aplikacji tworzonych od zera jak i aplikacji już istniejących i rozwijanych. Ten opis dotyczy obu rodzajów aplikacji, w przypadku aplikacji już istniejących, dokumenty w modelu logicznym mogą być utrwalane w bazie i modelu relacyjnym z pomocą dodatkowej warstwy ORM (mapowanie obiektowo-relacyjne), ma to jednak opisane niżej konsekwencje. Najczęściej stosowane przeze mnie wzorce projektowe to Repozytorium/Envelope, Active Record lub Active Table oraz DDD/Aggregate . Co do zasady na etapie analizy i projektowania nie tworzę i nie używam modeli danych rozumianych jako „jedna relacyjna baza danych dla projektu”.
Innymi słowy logika dziedzinowa to dokumenty i komunikaty, te mogą być utrwalane. Jak widać po prawej, metody utrwalania są poza zakresem modelu dziedziny, czyli poza modele opisującym mechanizm działania aplikacji.
Krótkie wyjaśnienie
Pojęcie „zbiór danych” większości nadal kojarzy się z relacyjnym modelem danych. Jednak my jako ludzie gromadzimy informacje w postaci redundantnych dokumentów, ich struktury odpowiadają naszym potrzebom a dokumenty są z zasady niezależnymi od siebie bytami (to nie raz zawierają powiązane logicznie treści niczego tu nie zmienia). Dokument to przede wszystkim kontekst dla danych na nim zgromadzonych. Dlatego tak zwane Systemy Biznesowe często nazywane są systemami formularzowymi: z zasady operują na dokumentach (formularzach), integracja systemów – wewnątrz organizacji jak i między organizacjami – to wymiana nazwanych zestawów danych: dokumentów .
Relacyjny model danych jest nieelastyczny. Cechuje się precyzyjnie zdefiniowaną strukturą danych, która jednak bardzo ją ogranicza. Musimy zdefiniować stałą strukturę jak kolumny i wiersze tabel oraz określić ich relacje, co jest później trudne do zmiany. Ponadto, jeśli dziedzina pojęciowa jest głęboko zagnieżdżona, użycie modelu relacyjnego dla niej będzie wymagało wielu tabel i złączeń. Relacyjne bazy danych mają słabą skalowalność poziomą. Mogą być skalowane w pionie poprzez dodanie większej ilości zasobów, takich jak procesor i pamięć RAM. Ale nie mogą być skalowane poziomo, tzn. łączyć wielu maszyn i tworzyć klastrów. Wynika to z wymagań dotyczących spójności. Baza danych zorientowana na dokumenty rozwiązuje niektóre z tych problemów, z którymi boryka się baza danych w modelu relacyjnym.
Główną wadą relacyjnego modelu danych w systemach biznesowych jest zapisywanie danych w postaci współdzielonych znormalizowanych struktur pojęciowych, pozbawionych redundancji, co powoduje, że dane są pozbawione kontekstu , a w konsekwencji model ten nie sprawdza się w systemach zarządzających dokumentami i ich treścią. Dokumenty biznesowe (dowody księgowe ale także umowy, oferty i wiele innych) to złożone agregaty danych więc zapytania SQL do tabel relacyjnych (do ich zapisu i odczytu) to bardzo złożone struktury kodu, powodujące, że tak zorganizowane bazy szybko stają się niewydajne (zasoby takie jak procesor i RAM są ograniczone a skalowanie poziomie tu jest niemożliwe). Dodatkowo dokument, w sensie fizycznym nie może być generowaną dynamicznie strukturą (zapytania SQL do bazy relacyjnej), bo jest wtedy tylko wirtualnym chwilowym bytem, nie stanowi także dokumentu w sensie prawnym (Kodeks Cywilny), nie da się też zarządzać jego cyklem życia.
W dzisiejszej erze big data można zaobserwować ogromną ewolucję w typach baz danych i ich wykorzystaniu. Rozwiązania takie jak np. MySQL czy Oracle, nie są w stanie sprostać współczesnym wymaganiom związanym z obsługą dużej różnorodności, szybkości, prawdziwości i, co ważne, obszernych zbiorów danych. Bazy danych NoSQL są szybkimi rozwiązaniami i doskonale radzą sobie z tymi wymaganiami dzięki dodatkowym cechom, takim jak skalowanie poziome, wysoka wydajność, zgodność z elastycznością i wszechstronność.
Dokument jako agregat
Najpierw czym jest agregat: generalnie jest to drzewiasta struktura, niosąca kontekstowe dane, mająca tożsamość .
Dokumenty w systemach informatycznych są coraz częściej wyrażane jako struktury XML/XSD/DTD (lub JSON) w bazach dokumentowych (NpSQL) i przechowywane w postaci agregatów .
Dane grupowane w dokumenty i przetwarzane jako całe struktury informacyjne, a nie jako pojedyncze pola danych, są coraz częściej stosowaną metodą budowania architektury oprogramowania . Podejście takie daje znacznie większą swobodę projektowania, zaś struktury takie jaki XML czy JSON, można przetwarzać i przesyłać między aplikacjami ze znacznie większą swobodą .
W moich projektach dane są modelowane jako hierarchiczne agregaty (patrz wzorce obiektowe) przechowywane w niezależnych płaskich (nie powiązanych relacyjnie) tabelach: kolumny takiej tabeli reprezentują metadane, cały dokument jako XML/JSON jest zawartością jednego z pól. Każdy dokument ma określoną strukturę oraz zdefiniowane reguły określające jego poprawność (słownik i reguły biznesowe , . Struktura ta może być przejrzyście wyrażona w postaci diagramu UML .
Mechanizm utrwalania standardowo modeluję z użyciem wzorca repozytorium. Obiekt «entity» (wiersz ww. tabeli z dokumentami) odpowiedzialny jest za przechowanie dokumentu (patrz wzorzec «envelope» ): ma atrybuty zawierające kluczowe metadane do realizowania logiki biznesowej oraz operacje CRUD dla tego dokumentu . Od pozostałej części aplikacji oddziela go komponent realizujący logikę dostępu do danych.
Logika dziedzinowa (także walidacja dokumentów) może być wspólna dla wielu dokumentów w określonym dziedzinowym kontekście . Dokument jest tu agregatem, który można wyrazić jako drzewiasta strukturę klas i mapować na relacyjna bazę danych:
A można agregat uczynić (zaimplementować) jako statyczną strukturę np. XML i przechowywać go w bazie dokumentowej (NoSQL):
Jednym z kluczowych powodów powszechnego stosowania XML jest także standaryzacja dokumentów, głównie finansowych i urzędowych w ramach Unii Europejskiej oraz standaryzacja, także w Unii, metod zarządzania nimi (archiwa) .
Z racji tego, że pojęcie dokumentu ma także charakter prawny, wydaje się oczywistym, że zachowanie interoperacyjności wymaga takiej standaryzacji. Jest to – standaryzacja – proces postępujący w ramach Unii Europejskiej i wewnątrz państw wspólnoty, dlatego z zasady w moich projektach wymaganiem jest stosowanie XML jako metody zapisu informacji. To czy fizycznie będzie to motor bazy NoSQL czy płaskie tablice w motorach SQL nie ma większego znaczenia, bo istotny jest tu nierelacyjny model danych .
Jako analityk biznesowy i jednoczenie architekt rozwiązania, jestem projektantem. Na podstawie otrzymanych materiałów projektuję rozwiązanie i odsyłam jego opis (opisane schematy blokowe prezentujące procesy biznesowe, architekturę integracji, struktury dokumentów i logikę ich poprawności, itp. (co do zasady stosuję standardy: notacje BPMN, UML, SBVR, itp.). Jak i dlaczego dlaczego? Polecam poniższy referat, który mam nadzieję wiele wyjaśni:
Przykłady specyfikacji wymagań
Prezentowanie przykładowych specyfikacji jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy nie są one objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, mogę więc pokazać tylko wybrane opracowania. Sa to wyłącznie opublikowane wcześniej dokumenty w przetargach publicznych lub opisy „demo” (tu jako artykuł: Projekt aplikacji ? przykład). Poniższe opracowania to dokumentacja dedykowanych systemów, jednak nie każdy system musi być dedykowany.
Projekty dla administracji były realizowane z moim wsparciem (nadzór autorski), zostały wykonane w terminie i w budżecie, zamawiający dostał autorskie prawa majątkowe do projektu, aplikacje te nadal są w użyciu i są rozwijane przez ich właścicieli.
Większość projektów nastawiona jest na zakup i wdrożenie oprogramowania gotowego, dlatego przygotowanie np. do wdrożenia systemu ERP to zawsze Analiza Biznesowa oraz „architektura wysokiego poziomu” (HLD) integracji systemu. Jedynie tam, gdzie wymagane są dedykowane funkcjonalności tworzona jest architektura LLD (ww. specyfikacja techniczna).
W razie jakichkolwiek pytań lub sugestii co do tego, czego wg. Was developerów brakuje w tych przykładach zapraszam do komentarzy pod tym tekstem lub proszę o kontakt.
Andrew Davidson, Matthew Fuchs, Mette Hedin, Mudita Jain, Jari Koistinen, Chris Lloyd, Murray Maloney, & Kelly Schwarzhof. (1999, July 30). Schema for Object-Oriented XML. Schema for Object-Oriented XML 2.0. https://www.w3.org/TR/NOTE-SOX/
Anna Benchy, & Gibin George. (2022). Migration of Relational Database to Document Oriented Database. International Journal of Advanced Research in Science, Communication and Technology, 153 – 157. https://doi.org/10.48175/IJARSCT-4923
Bernauer, M., Kappel, G., & Kramler, G. (2003). Representing XML Schema in UML – An UML Profile for XML Schema. 25.
Booch, G., Christerson, M., Fuchs, M., & Koistinen, J. (1999). UML XML Mapping Schema. 8.
Börger, E. (2018). Why Programming Must Be Supported by Modeling and How. In T. Margaria & B. Steffen (Eds.), Leveraging Applications of Formal Methods, Verification and Validation. Modeling (Vol. 11244, pp. 89 – 110). Springer International Publishing. https://doi.org/10.1007/978 – 3‑030 – 03418-4_6
Brambilla, M., Cabot, J., & Wimmer, M. (2012). Model-driven software engineering in practice. Morgan & Claypool.
Buckland, M. K. (1997). What is a “document”? Journal of the American Society for Information Science, 48(9), 804 – 809. https://doi.org/10.1002/(SICI)1097 – 4571(199709)48:9<804::AID-ASI5>3.0.CO;2‑V
Buckland, M. (1998). What is a “digital document”?
Carlson, D. (2001). Modeling XML Applications with UML. Pearson Education, Inc.
Chaves, D., & Malinowski, E. (2019). Document Data Modeling: A Conceptual Perspective. In T. Welzer, J. Eder, V. Podgorelec, R. Wrembel, M. Ivanović, J. Gamper, M. Morzy, T. Tzouramanis, J. Darmont, & A. Kamišalić Latifić (Eds.), New Trends in Databases and Information Systems (Vol. 1064, pp. 19 – 27). Springer International Publishing. https://doi.org/10.1007/978 – 3‑030 – 30278-8_3
Evans, E. (2003). Domain-Driven Design. Pearson Education (US).
Evans, E. (2014). Domain-driven design: tackling complexity in the heart of software. Addison-Wesley.
Robert C. Martin. (2018). Czysta architektura Struktura i design oprogramowania Przewodnik dla profesjonalistów (Wojciech Moch, Trans.). Helion SA.
Aby zapewnić jak najlepsze wrażenia, korzystamy z technologii, takich jak pliki cookie, do przechowywania i/lub uzyskiwania dostępu do informacji o urządzeniu. Zgoda na te technologie pozwoli nam przetwarzać dane, takie jak zachowanie podczas przeglądania lub unikalne identyfikatory na tej stronie. Brak wyrażenia zgody lub wycofanie zgody może niekorzystnie wpłynąć na niektóre cechy i funkcje.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
Widzę, że zainteresował Cię ten artykuł, cieszę się. Czy udało Ci się znaleźć to czego szukasz? Jeżeli nie, i nadal szukasz pomocy kliknij: OFERTA DLA FIRM. Jeżeli chcesz się uczyć, kliknij tu: SZKOLENIA i KONSULTACJE. Czy uważasz, że pisanie tego bloga jest ważne? Wesprzyj tę pracę WPŁAĆ DAROWIZNĘ
Najczęściej kupowana usługa to audyt i recenzja dokumentacji projektowej (np. Twojego dostawcy) to koszt 470 GBP, więcej na stronie OFERTA.
Modele procesów biznesowych Twojej firmy? Wymagania na oprogramowanie? Robię to skutecznie od 20 lat. Więcej na stronie : OFERTA.
Szukasz bieżącego merytorycznego wsparcia a nie masz czasu na szkolenia bo projekty w toku? Oferuję stałe ryczałtowe wsparcie, więcej na stronie : OFERTA.