pojęcie: predykat

funk­tor zda­nio­twór­czy od (co naj­mniej jed­ne­go) argu­men­tu nazwo­we­go; takie wyra­że­nie, któ­re z ter­mi­nem jed­nost­ko­wym da nam zda­nie; np. w zda­niu ​„Jugosławia roz­pa­dła się” wyra­że­nie ​„roz­pa­dła się” jest pre­dy­ka­tem jed­no­ar­gu­men­to­wym (funk­to­rem zda­nio­twór­czym od jed­ne­go argu­men­tu nazwo­we­go), w zda­niu ​„Tomek lubi Basię” wyra­że­nie ​„lubi” jest pre­dy­ka­tem dwu­ar­gu­men­to­wym (funk­to­rem zda­nio­twór­czym od dwóch argu­men­tów nazwo­wych), w zda­niu ​„Arystoteles umi­ło­wał praw­dę bar­dziej niż Platona” wyra­że­nie ​„umi­ło­wał? bar­dziej niż” jest pre­dy­ka­tem trój­ar­gu­men­to­wym (funk­to­rem zda­nio­twór­czym od trzech argu­men­tów nazwo­wych); w spe­cy­fi­ka­cji SBVR pre­dy­ka­ty są opi­sa­ne jako ​„fak­ty” a nazwy (argu­ment nazwo­wy) jako ​„ter­mi­ny” (poję­cia).

(wydruk PL)