Kluczowe tezy wyni­ka­ją­ce z aktów prawnych:

1. KC Art. 23. Dobra oso­bi­ste czło­wie­ka, jak w szcze­gól­no­ści zdro­wie, wol­ność, cześć, swo­bo­da sumie­nia, nazwi­sko lub pseu­do­nim, wize­ru­nek, tajem­ni­ca kore­spon­den­cji, nie­ty­kal­ność miesz­ka­nia, twór­czość nauko­wa, arty­stycz­na, wyna­laz­cza i racjo­na­li­za­tor­ska, pozo­sta­ją pod ochro­ną pra­wa cywil­ne­go nie­za­leż­nie od ochro­ny prze­wi­dzia­nej w innych przepisach.
2. Ustawa Prawo Autorskie Art. 1. 1. Przedmiotem pra­wa autor­skie­go jest każ­dy prze­jaw dzia­łal­no­ści twór­czej o indy­wi­du­al­nym cha­rak­te­rze, usta­lo­ny w jakiej­kol­wiek posta­ci, nie­za­leż­nie od war­to­ści, prze­zna­cze­nia i spo­so­bu wyra­że­nia (utwór). 2. W szcze­gól­no­ści przed­mio­tem pra­wa autor­skie­go są utwo­ry: 1) wyra­żo­ne sło­wem, sym­bo­la­mi mate­ma­tycz­ny­mi, zna­ka­mi gra­ficz­ny­mi (lite­rac­kie, publi­cy­stycz­ne, nauko­we, kar­to­gra­ficz­ne oraz pro­gra­my komputerowe);
   1. Art. 2. 1. Opracowanie cudze­go utwo­ru, w szcze­gól­no­ści tłu­ma­cze­nie, prze­rób­ka, adap­ta­cja, jest przed­mio­tem pra­wa autor­skie­go bez uszczerb­ku dla pra­wa do utwo­ru pier­wot­ne­go. 2. Rozporządzanie i korzy­sta­nie z opra­co­wa­nia zale­ży od zezwo­le­nia twór­cy utwo­ru pier­wot­ne­go (pra­wo zależ­ne), chy­ba że autor­skie pra­wa mająt­ko­we do utwo­ru pier­wot­ne­go wyga­sły. W przy­pad­ku baz danych speł­nia­ją­cych cechy utwo­ru zezwo­le­nie twór­cy jest koniecz­ne tak­że na spo­rzą­dze­nie opra­co­wa­nia. 3. Twórca utwo­ru pier­wot­ne­go może cof­nąć zezwo­le­nie, jeże­li w cią­gu pię­ciu lat od jego udzie­le­nia opra­co­wa­nie nie zosta­ło roz­po­wszech­nio­ne. Wypłacone twór­cy wyna­gro­dze­nie nie pod­le­ga zwro­to­wi. 4. Za opra­co­wa­nie nie uwa­ża się utwo­ru, któ­ry powstał w wyni­ku inspi­ra­cji cudzym utwo­rem. 5. Na egzem­pla­rzach opra­co­wa­nia nale­ży wymie­nić twór­cę i tytuł utwo­ru pierwotnego.
   2. Art. 74. 1. Programy kom­pu­te­ro­we pod­le­ga­ją ochro­nie jak utwo­ry lite­rac­kie, o ile prze­pi­sy niniej­sze­go roz­dzia­łu nie sta­no­wią ina­czej. 2. Ochrona przy­zna­na pro­gra­mo­wi kom­pu­te­ro­we­mu obej­mu­je wszyst­kie for­my jego wyra­że­nia. Idee i zasa­dy będą­ce pod­sta­wą jakie­go­kol­wiek ele­men­tu pro­gra­mu kom­pu­te­ro­we­go, w tym pod­sta­wą łączy, nie pod­le­ga­ją ochronie.
   3. Ochronie pod­le­ga­ją przy­go­to­waw­cze pra­ce pro­jek­to­we to: cią­gi instruk­cji, sche­ma­ty dzia­łań, gra­ficz­ny lub inny spo­sób przed­sta­wie­nia dzia­ła­nia programu,
   4. Ochronie nie pod­le­ga­ją: idee i zasa­dy, gra­ficz­ny inter­fejs użyt­kow­ni­ka (pod­le­ga ewen­tu­al­nej odręb­nej ochro­nie jeże­li sta­no­wi samo­dziel­ny utwór.
   5. Do pro­gra­mów kom­pu­te­ro­wych nie sto­su­je się autor­skich praw oso­bi­stych w zakre­sie nie­na­ru­szal­no­ści tre­ści i for­my, zmian w utwo­rze doko­ny­wa­nych przez następ­cę praw­ne­go, odstą­pie­nie od umo­wy prze­no­szą­cej pra­wa mająt­ko­we ze wzglę­du na waż­ny inte­res twórcy.
   6. Ochrona baz danych jest nie­za­leż­na o pro­gra­mów uży­tych do ich stwo­rze­nia i zarzą­dza­nia nimi.
3. Dyrektywa UE (pre­am­bu­ła, pkt.7.): Do celów niniej­szej dyrek­ty­wy poję­cie ?pro­gram kom­pu­te­ro­wy? obej­mu­je pro­gra­my w jakiej­kol­wiek for­mie, w tym pro­gra­my zin­te­gro­wa­ne ze sprzę­tem kom­pu­te­ro­wym; poję­cie to obej­mu­je rów­nież przy­go­to­waw­cze pra­ce pro­jek­to­we pro­wa­dzą­ce do roz­wo­ju pro­gra­mu kom­pu­te­ro­we­go z zastrze­że­niem, że cha­rak­ter prac przy­go­to­waw­czych jest taki, że pro­gram kom­pu­te­ro­wy może korzy­stać z nich na póź­niej­szym etapie.
   1. Chroniona jest doku­men­ta­cja, któ­ra: jest na tyle szcze­gó­ło­wa, że obej­mu­je wszyst­kie fazy pra­cy nad pro­gra­mem, umoż­li­wia prze­kształ­ce­nie w pro­gram nawet przez oso­bę, któ­ra doku­men­ta­cji tej nie przygotowywała.
   2. Ochronie pod­le­gać może już doku­men­ta­cja pro­jek­to­wa pro­gra­mu. Musi ona jed­nak na tyle szcze­gó­ło­wo opi­sy­wać jego dzia­ła­nie, że na tej pod­sta­wie moż­li­we będzie napi­sa­nie dzia­ła­ją­ce­go pro­gra­mu. W takim przy­pad­ku pro­gra­mi­ście, któ­ry na pod­sta­wie doku­men­ta­cji napi­sze kod pro­gra­mu, nie będą przy­słu­gi­wa­ły do nie­go pra­wa autor­skie. Wynika to z tego, że pro­gra­mi­sta nie musiał doda­wać nic kre­atyw­ne­go od sie­bie. Przeniósł jedy­nie na kod źró­dło­wy to, co przy­go­to­wa­no dla nie­go w doku­men­ta­cji pro­jek­to­wej. Oczywiście wszyst­ko zale­ży od kon­kret­ne­go przy­pad­ku. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11.01.2005 r., (I ACa 154/04): Dzieło będą­ce wyni­kiem pra­cy ruty­no­wej bądź rezul­ta­tem moż­li­wym do osią­gnię­cia przez oso­by podej­mu­ją­ce się tego same­go zada­nia, nie ma cha­rak­te­ru twórczego.
   3. Ochronie pod­le­ga­ją twór­cze ele­men­ty pro­gra­mu kom­pu­te­ro­we­go Mówienie o tym, że pra­wo autor­skie zabez­pie­cza kod pro­gra­mu to zbyt­nie uprosz­cze­nie. Faktycznie bowiem ochro­nie pod­le­ga­ją jedy­nie jego twór­cze ele­men­ty. Tym samym, naj­czę­ściej pra­wa autor­skie do pro­gra­mu kom­pu­te­ro­we­go obej­mu­ją nie kod czy lay­out w cało­ści, a ich frag­men­ty twór­cze. za ory­gi­nal­ne nie mogą być uzna­ne te ele­men­ty skła­do­we gra­ficz­ne­go inter­fej­su użyt­kow­ni­ka, któ­re cechu­ją się jedy­nie funk­cją techniczną.
4. Ochrona tajem­ni­cy przed­się­bior­stwa: zastrze­że­nie doku­men­ta­cji lub kodu.