Od 17-go kwietnia mamy wersje 13.1 pakietu Visual-Paradigm (i pełnej wersji dla analityków i projektantów: ArchiMetric). Twórcy pakietu bardzo silnie współpracują z analitykami w wielu krajach (należę do nich ;) ) , zbierają sugestie ale też filtrują je. Cieszy mnie to, że w przeciwieństwie do (jak obserwuję) firmy SPARX (producent Enterprise Architekta), nie wychodzą poza standardy. W VP odrzucają wszelkie formy niestandardowych pomysłów (np. aktor "czas" w Enterprise Architect to kuriozalna, niestandardowa konstrukcja) ale za to implementują sprawdzone pomysły na ergonomie pracy oraz zarządzanie spójnością projektu. Jeżeli to tego dodać zdrowe podejście…
Od czasu do czasu spotykam się w projektach z pojęciem "cynefin". Najpierw typowy opis z jakim można się zetknąć w sieci: Cynefin jest swoistą teorią, którą można wykorzystać do opisu działania skomplikowanych systemów takich jak różnego rodzaju przedsięwzięcia czy nawet relacje i problemy międzynarodowe. Jako model tłumaczy i próbuje pomóc w wyborze strategii działania, wskazując jednocześnie wzorce postępowania, które powinny być zdecydowanie inne w zależności od tego w jakiej sytuacji się znajduje się firma. W praktyce można korzystać z Cynefin jako narzędzia wspierającego zarządzanie projektem, zespołem lub nawet organizacją. Od…
Pół roku temu artykuł o roli Product Ownera kończyłem słowami: Tak więc nasuwa się wniosek, że rolę PO powinien pełnić ten człowiek, który właśnie skończył analizę biznesową i napisał raport z niej. Raport, który zawiera specyfikacją wymagań (najlepiej w formie jak opisana powyżej). W zasadzie nadzór autorski nad realizacją taktyki wdrożenia systemu ERP (oprogramowania w ogóle) to nic innego jak ?bycie product ownerem? w projekcie na etapie jego realizacji a SCRUM faktycznie, na dzisiejsze czasy, wydaje się być najlepszą metodą zarządzania takimi projektami a utrzymywanie aktualności dokumentu analizy biznesowej i…
W efekcie systemy nazywane nadal ERP to raczej już tylko jądro zarządzania (nadal bardzo ważne) integrowane z dziedzinowymi podsystemami (np. wymienionymi wyżej) innych producentów, aniżeli wielki zintegrowany, kosztowny i we wdrożeniu i w utrzymaniu moloch. ERP w reklamowanej jako "system do wszystkiego" ma raczej sens w małej firmie o nieskomplikowanej działalności, większe firmy wymagają jednak większej podatności ma zmiany czego ERP w "jednym kawałku" nigdy nie da, a duży jednorazowy koszt jest zbyt wielkim ryzykiem.
Co prawda książka ma 12 lat i trzeba brać na to lekka poprawkę, jednak jest to wartościowa, nafaszerowana diagramami UML, książka traktująca o tym, że zwinność nie oznacza bałaganu i pospolitego ruszenia. Scott Ambler to kolejny autorytet w inżynierii oprogramowania. I mimo, że nikogo nie ma sensu małpować, na pewno warto się uczyć... Agile Modeling (AM) is a practice-based methodology for effective modeling and documentation of software-based systems. At a high level AM is a collection of best practices, depicted in the pattern language map below (click on the practice…
Cóż, kolejny raz odkrywam, że jestem zwinny :). A tak poważnie, obserwuję stygnięcie ideologii zwinnych metod i przechodzenie od dogmatów do praktyki. Niewątpliwie otoczenie rynkowe zmienia się szybko i metody strukturalne, tak, te z lat 80'tych polegające na wnikliwej i czasochłonnej analizie i budowie całościowego relacyjnego modelu danych dla systemu i projektowaniu listy jego funkcji, to faktycznie "wodospadowe" złe podejście. Tego nikt rozsądny nie neguje. Zwinność jednak, to nie "rezygnacja z pracochłonnej dokumentacji" (często to właśnie słyszę), a uznanie, że oprogramowanie powinno powstawać relatywnie małymi krokami, przyrostowo. I tyle, nie…
Dzisiaj niespodzianka pod choinkę :) czyli VP wersja 12.00. Zaczynam prace a tu taki email: Dear Jarek Zelinski,We are thrilled to introduce to you the brand new Visual Paradigm - Visual Paradigm 12.0 with a new user interface and suite of new tools which improves your modeling efficiency. One of the highlighted improvements is the increase in diagram editing space, which means you have more room for editing your design and can be more focused on modeling. Click here to watch the introduction video of the Sleek UI, the official…
Ta konferencja przekonała mnie, że w sumie to jestem zwinny, bo: moje umowy mają zakres i harmonogram, praca jest iteracyjna, całość bazuje na wizji, opisuję jak stwierdzimy, że wykonałem swoją prace... a specyfikacje wymagań jakie opracowuję, mają nie setki i tysiące pozycji, a góra kilkadziesiąt.
Właśnie, jak to jest? Regularnie słyszę z ust zwolenników stosowania metody, którą nazywają "zwinną", że "nie da się opisać wymagań przed rozpoczęciem projektu, należy/można je [wymagania] odkrywać w toku projektu, bo klient zna tylko cel i razem do niego dążymy, prototypy - tak właśnie radzimy sobie z nieprzewidywalnością wymagań". Przypomnę: wymagania to "warunki jakie coś musi spełnić aby było przydatne" (sł. j.polskiego PWN), jak mam tu rozumieć "brak wymagań na początku projektu", skoro jego - projektu - celem jest wytworzenie czegoś przydatnego? Co to znaczy "wymagania dzisiaj są nieprzewidywalne"? To…
Czy się to komuś podoba czy nie, jak na razie, nie ma żadnych "zwinnych umów", są umowy zlecenia (umowa starannego działania) i o dzieło (umowa efektu). Zaś w kwestii zakwalifikowania danej umowy do jednej z powyższych, decyduje jej treść a nie tytuł. Umowa Zlecenia, co ciekawe, nie zawiera pojęcia "licencji" czy "praw", te zawiera umowa o dzieło (tak zwana umowa efektu). Tak więc polecam Państwu krótkie konsultacje z prawnikiem, przed zawarciem "zwinnej umowy", by ocenić jakie ryzyko podejmujecie, bo w umowie zleceniu, wykonawca - pracując i pobierając wynagrodzenie - nie podejmuje żadnego ryzyka, nie licząc, możliwości zerwania trwającej umowy z wykonawcą (co niestety bardzo często ma miejsce w przypadku projektów programistycznych). W takich umowach 100% ryzyka bierze na siebie Klient.
Projektując internetowy system obsługi klienta tak na prawdę rozwiązujemy dwa zupełnie odrębne problemy: musimy zastąpić sprzedawcę naszą nową stroną WWW oraz obsłużyć zdarzenia, które wygeneruje nasz (tu wirtualny) sprzedawca.
Mamy więc niejako dwa odrębne projekty: opracowanie portalu, i to jest robota dla agencji interaktywnej. Drugi, to zaprojektowanie i wytworzenie (albo opisanie, zakup gotowego na rynku i zintegrowanie) czysto biznesowego, złożonego, oprogramowania "wypchanego" trudną i złożoną logika biznesową. Dlatego takie projekty należy dzielić na komponenty, na dwa (pod)projekty, z których każdy można (i ma to sens) realizować odrębnymi metodami pracy. Pierwszy (portal) zwinnie, drugi - planując i projektując.
Jest dość liczna grupa ludzi uważająca, że w Internecie nie obowiązują ani prawa fizyki, ani prawa ekonomii ani nawet zdrowy rozsądek. W kwestii inżynierii oprogramowania ludzie Ci straszą świat projektów "mitycznym wodospadem" jak kiedyś dzieci straszone były Babą Jagą. [dzień po napisaniu: po dyskusji - patrz treść pod tym wpisem - a autorem cytowanego tu artykułu, doszliśmy do wniosku, że nie różnimy się zbytnio w poglądach, jednak zbytnie uproszczenie treści miało prawo wprowadzić mnie w błąd, jednak mój artykuł pozostanie w pierwotnej treści bo polemizuje głównie z pewnym mitem a…
