Końcówka roku, wręcz ostat­ni jego dzień 😉 …

Mając przed ocza­mi kolej­ny pro­jekt badaw­czy, kolej­ny raz gapię się na stro­ny OMG i mała reflek­sja: porząd­ki dobie­ga­ją koń­ca. W arty­ku­le o UML v.2.5. wspo­mi­na­łem, że zre­zy­gno­wa­no w koń­cu z poję­cia ​„agre­ga­cji” (zwa­nej cza­sa­mi ​„sła­bą kom­po­zy­cją”), odcho­dzi się od cał­ko­wi­cie zbęd­nych związ­ków ​„extend” i ​„inc­lu­de” w przy­pad­kach uży­cia (kon­struk­cje te nadal pozo­sta­ją w spe­cy­fi­ka­cji z uwa­gi na kom­pa­ty­bil­ność wstecz narzę­dzi CASE i doku­men­tów jakie w nich są nadal two­rzo­ne lub archi­wi­zo­wa­ne). Paradoksalnie spe­cy­fi­ka­cja UML jest uprasz­cza­na (sta­le tkwi w niej echo pier­wot­ne­go zlep­ku kil­ku nota­cji z lat 99-tych). Oczyma wyobraź­ni widzę jak ktoś, w toku prac nad UML, sta­le wyma­chu­je ​„brzy­twą Ockhama”…