Streszczenie: W artykule opisano zastosowanie obiektowych metod modelowania i notacji UML do opisu systemów agentowo-zorientowanych. Pokazano, że systemy agentowe różnią się od obiektowych założeniem, że system o agentowej architekturze zakłada autonomiczność obiektów, stanowiących komponenty z jakich system jest zbudowany. W typowych obiektowych architekturach obiekty nie są autonomiczne, sekwencje ich współpracy są z góry ustalone. System agentowo-zorientowany zakłada, że reakcja systemu jest tworzona dynamicznie jako efekt zachowania komponentów jakimi są autonomiczne agenty. Zdaniem autora systemy agentowe od obiektowych różni tylko to założenie o czym piszą także inni autorzy. Warto jednak zwrócić uwaga na to, że tak zwane ‘systemy uczące się’ to raczej systemy agentowo-zorientowane co widać w systemach sztucznej wykorzystujących sztuczną inteligencję (agent AI).