Ciekawe jest to, że dostaw­cy i wyko­naw­cy opro­gra­mo­wa­nia czę­sto zawy­ża­ją war­tość swo­ich usług w zasa­dzie na życze­nie zama­wia­ją­cych. Robią nie ze złej woli, robią to bo zama­wia­ją­cy nie­ja­ko sami o to pro­szą. Dyskutuję przy oka­zji pro­jek­tów z wie­lo­ma pro­gra­mi­sta­mi, pro­jek­tan­ta­mi, wdro­że­niow­ca­mi i pra­wie wszy­scy mówią jed­no: to zama­wia­ją­cy ma okre­ślić swo­je wyma­ga­nia, jeśli okre­śli jej zbyt ogól­ni­ko­wo musi­my w ofer­cie zało­żyć mar­gi­nes bez­pie­czeń­stwa kosz­tów na wszel­kie zmia­ny i uści­śle­nia jakie klient naj­praw­do­po­dob­niej wnie­sie pod­czas reali­za­cji tak sła­bo udo­ku­men­to­wa­ne­go pro­jek­tu. Korekty będą na pew­no bo na pod­sta­wie ​„jed­nej stro­ny” opi­su wyma­gań nie da się stwo­rzyć mia­ro­daj­ne­go pro­jek­tu, twór­ca opro­gra­mo­wa­nia będzie więc gdy­bał na koszt zama­wia­ją­ce­go. To z tego powo­du, moim zda­niem, popu­lar­ne są meto­dy odkry­wa­nia wyma­gań poprzez kolej­ne pro­to­ty­py. Programista sam nie okre­śli wyma­gań ale będzie żądał pie­nię­dzy za te pro­to­ty­py no bo prze­cież nie będzie dopła­cał do swo­ich usług.

(wię­cej…)