Wiele firm pro­gra­mi­stycz­nych ma eta­to­wych, tak zwa­nych ana­li­ty­ków wyma­gań, jed­nak oni z regu­ły nadal nie są pro­jek­tan­ta­mi. Raczej zapi­su­ją, w z góry usta­lo­ny spo­sób, to co mówi Zamawiający (z regu­ły zresz­tą bez peł­ne­go zro­zu­mie­nia co powie­dzia­no). Bywa, że pro­jek­tan­ta lub pro­gra­mi­stę wysy­ła się w roli ana­li­ty­ka. To też nie dzia­ła z tych samych powo­dów komu­ni­ka­cyj­nych, co potwier­dza praktyka.

Czy wyko­naw­ca może mieć dobre­go ana­li­ty­ka pro­jek­tan­ta? Może mieć, nie­je­den nawet ma ale… z jakie­goś powo­du uzna­no, w znacz­nie star­szej niż inży­nie­ria opro­gra­mo­wa­nia, bran­ży budow­la­nej, że Wykonawca nie powi­nien być auto­rem tego co nale­ży wyko­nać dla Zamawiającego. Zamawiający tak­że nie powi­nien być pro­jek­tan­tem. Dlaczego? Każda fir­ma (jej Prezes) dąży do mak­sy­ma­li­za­cji swo­je­go zysku (tu ren­tow­no­ści nasze­go pro­jek­tu), inte­re­sy Zamawiającego i Wykonawcy są więc sprzecz­ne dla­te­go wyma­ga­na jest trze­cia rola: nie­za­leż­ny pro­jek­tant. I tak wła­snie to wyglą­da w pro­jek­tach budow­la­nych, w któ­rych archi­tekt to osob­ny pod­miot. Zachowuje on tak­że pra­wo nad­zo­ru autor­skie­go nad reali­za­cją swo­je­go pro­jek­tu by tak­że na eta­pie reali­za­cji pano­wać nad nim. W trak­cie reali­za­cji nadal inte­re­sy Zamawiającego i Wykonawcy sprzecz­ne – Zamawiający mak­sy­ma­li­zu­je funk­cjo­nal­ność czy­li for­su­je wzrost kosz­tów to zaś nisz­czy zysk Wykonawcy, któ­ry sta­ra się tę funk­cjo­nal­ność minimalizować.