Jeżeli jed­nak oka­że (ana­li­za) się, że zakup pro­gra­mu ma pomóc, to nale­ży opi­sać wyma­ga­nia jakie taki pro­gram musi speł­nić (wyma­ga­nia wobec pro­duk­tu). Te wyma­ga­nia są pod­sta­wą do wybo­ru goto­we­go, dostęp­ne­go na ryn­ku opro­gra­mo­wa­nia, lub decy­zji o napi­sa­niu dedy­ko­wa­ne­go, jeże­li poszu­ki­wa­nia nie dadzą pozy­tyw­ne­go rezul­ta­tu (ale etap szu­ka­nia goto­we­go powi­nien dla zasa­dy mieć miej­sce). Dedykowane roz­wią­za­nie wyma­ga jego zapro­jek­to­wa­nia, to moż­na (zale­ca­ne) zro­bić przed wybo­rem wyko­naw­cy lub zle­cić wybra­ne­mu wcze­śniej wyko­naw­cy. Wariant dru­gi nara­ża nas jed­nak na utra­tę pano­wa­nia nad pro­jek­tem bo wyko­naw­ca będzie for­so­wał meto­dy budu­ją­ce mu mar­że a potem sam sobie świad­czy nad­zór autor­ski. Wbrew pozo­rom, anga­żo­wa­nie audy­to­ra pro­jek­tu, któ­ry nie jest auto­rem doku­men­ta­cji wyma­gań nie wno­si nic, a kom­pli­ku­je cały pro­ces: taki audy­tor może jedy­nie oce­nić zgod­ność dzia­łań pro­jek­to­wych z doku­men­ta­cją wytwo­rzo­ną przez (audy­to­wa­ne­go) wyko­naw­cę, a w przy­pad­ku spo­ru i tak tu ​„wła­dzę” ma autor pro­jek­tu a nie audytor.

I teraz: ogło­sze­nie prze­tar­gu na całość na począt­ku tej dro­gi jest jak widać idio­ty­zmem bo nie mamy żad­nej wie­dzy by oce­nić wynik pra­cy a dostaw­ca żad­nej by cokol­wiek sen­sow­nie wyce­niać. Pominięcie jakie­go­kol­wiek z tych w/w opi­sa­nych eta­pów to pod­no­sze­nie ryzy­ka pro­jek­tu, co mam na dzie­ję widać. Każde wyma­ga­nie może być zero jedyn­ko­we na każ­dym z tych eta­pów, wystar­czy chcieć i umieć. Owszem, moż­na je dzie­lić na biz­ne­so­we itp… ale to tyl­ko sztucz­ne podzia­ły, po pro­stu pod­czas reali­za­cji mamy już tyl­ko etap i jego wyma­ga­nia. (Nieudane wdro­że­nie sys­te­mu biz­ne­so­we­go – czy­li uczmy się na błę­dach innych | LinkedIn).

I tyl­ko tu poja­wia się pyta­nie jak w fil­mie MIŚ: a może to fak­tycz­nie ma być dro­gie i nie­przy­dat­ne a ja zupeł­nie bez sen­su jestem tym zdziwiony?