Podstawową wyż­szo­ścią, dają­cą prze­wa­gę na ryn­ku, jest zwin­ność orga­ni­za­cji. SOA to nic inne­go jak taka wła­śnie struk­tu­ra sys­te­mu infor­ma­tycz­ne­go: spe­cja­li­zo­wa­ne apli­ka­cje, kom­po­nen­ty, insta­lo­wa­ne (wdra­ża­ne) do reali­za­cji kon­kret­nych potrzeb zaso­bów takich jak pra­cow­ni­cy księ­go­wo­ści, pra­cow­ni­cy sprze­da­ży, pra­cow­ni­cy pro­duk­cyj­ni, itp.. Co więc robić?

Opisać stra­te­gie ryn­ko­wą firmy,
Przeanalizować i opi­sać model biz­ne­so­wy (spo­sób powsta­wa­nia i źró­dło głów­nych dochodów),
Uszczegółowić model biz­ne­so­wy do opi­su pro­ce­sów klu­czo­wych biz­ne­so­wych i reguł biznesowych,
Wskazać pro­ce­sy, któ­rych wspar­cie meto­da­mi infor­ma­tycz­ny­mi przy­nie­sie mie­rzal­ne korzyści,
Zaprojektować (udo­ku­men­to­wać) archi­tek­tu­rą sys­te­mu infor­ma­tycz­ne­go ukie­run­ko­wa­na na zaso­by i usługi.
Jeżeli pogo­dzi­my się z fak­tem, że SOA to usłu­go­wa archi­tek­tu­ra sys­te­mu infor­ma­tycz­ne­go fir­my, zaś wszel­kie webser­wi­sy, szy­ny itp. to tyl­ko moż­li­wa imple­men­ta­cji (ale nie jedy­na!) tej archi­tek­tu­ry to już będzie z gór­ki. (W co inwe­sto­wać w kry­zy­sie c.d. – SOA) 

Tak więc, jak mawia mój zna­jo­my pro­fe­sor filo­zo­fii: gdy dwóch mówi to samo to nie jest to samo. Tu, o SOA, kom­po­nen­tach, ana­li­zie i pro­jek­to­wa­niu zorien­to­wa­nym na usłu­gi mówi wie­lu. Dostawcy sys­te­mów ERP o zwar­tej, zin­te­gro­wa­nej archi­tek­tu­rze będą tu z natu­ry zacho­wy­wa­li bez­wład­ność: SOA powo­du­je, że żaden ERP (sys­tem i jego dostaw­ca) nie będzie miał mono­po­lu u raz pozy­ska­ne­go klienta.