Z dany­mi jest trosz­kę tak jak z pie­niędz­mi i ludź­mi: samo posia­da­nie pie­nię­dzy z niko­go jesz­cze nie uczy­ni­ło wiel­kie­go czło­wie­ka co nie zmia­nia fak­tu że wie­lu sta­le i za wszel­ką cenę pró­bu­je tyl­ko mieć dużo pie­nię­dzy. Posiadanie dużej ilo­ści danych (w hur­tow­ni) nie czy­ni z nich ani wie­dzy ani narzę­dzia wspo­ma­ga­ją­ce­go podej­mo­wa­nie decyzji.
Tu bedzie kie­dyś więk­szy arty­kuł o hur­tow­niach danych. Na razie powiem tyl­ko tyle, że podej­ście na zasa­dzie ​„gro­ma­dzi­my infor­ma­cje bo mogą sie przy­dać” koń­czy się tym co wie­lu z nas ma w piw­ni­cy: bar­dzo wie­le bar­dzo waż­nych i niko­mu nie potrzeb­nych rzeczy.

Dane w hur­tow­ni, model danych tak na praw­dę, łatwiej zapro­jek­to­wać po wyko­na­niu mode­lu pro­ce­sów biz­ne­so­wych. Należy na tym mode­lu jed­nak dodat­ko­wo zazna­czyć te miej­sca (fak­ty), o któ­rych wie­dzę chce­my (ma to sens) posia­dać, fak­ty te jed­nak muszą być powią­za­ne z iny­mi dany­mi, tymi któ­re zawar­te są w wyko­rzy­ty­wa­nych doku­men­tach. Model pro­ce­so­wy jako narzę­dzie ana­li­zy danych i pro­jek­to­wa­nia hur­tow­ni danych spraw­dza się dosko­na­le, wyma­ga jedy­nie nie­co inne­go podej­ścia. Nie ist­nie­je moim zda­niem uni­wer­sa­la­na recep­ta na two­rze­nie hur­tow­ni i sys­te­mów typu ​„Business Inteligence” (BI).

Stworzenie mode­lu infor­ma­cyj­ne­go (mode­lu danych zarów­no prze­twa­rza­nych na bie­żą­co jak i tych zawie­ra­ją­cych wie­dzę o histo­rii) wyma­ga dokład­nej ana­li­zy i na pew­no jed­nak nie jest to seria wywia­dów z pra­cow­ni­ka­mi bo model danych to naj­czę­ściej tak zwa­na wie­dza ukry­ta. Ukryta w zro­zu­mie­niu przy­czyn funk­cjo­no­wa­nia danej orga­ni­za­cji a nie w obja­wach jej działania.

Dlatego wie­le pora­żek pro­jek­tów sys­te­mów BI jest powo­dem złe­go podej­ścia do ana­li­zy i mode­lo­wa­nia danych…