Jak wspo­mnia­łem, wie­lu dostaw­ców opro­gra­mo­wa­nia jak Rejtan, bro­ni się przed ujaw­nia­niem archi­tek­tu­ry, swo­ich pro­duk­tów. Głównym powo­dem jest zapo­bie­ga­nie przed­wcze­sne­go wyja­wie­nia opi­sa­nych wyżej wad sys­te­mów z gru­bym klien­tem (znacz­nie rza­dziej spek­ta­ku­lar­ny pomysł, w koń­cu mamy jed­nak jakieś stan­dar­dy). Przypadki, w któ­rych zakup sys­te­mu był rela­tyw­nie niski ale koszt utrzy­ma­nia, roz­wo­ju i dosto­so­wa­nia nie raz wręcz ogrom­ny, to z regu­ły wła­śnie zakup sys­te­mu w tej kosz­tow­nej architekturze.
Jak sta­rać się tego uni­kać? Na eta­pie defi­nio­wa­nia wyma­gań poza-funk­cjo­nal­nych, żądać takich cech jak opi­sa­ne powy­żej czy­li wła­snie: dostęp do cało­ści przez prze­glą­dar­kę WWW, niskie wyma­ga­nia na łącza przy zdal­nej pra­cy i pra­cy w sie­ci roz­pro­szo­nej tery­to­rial­nie, oddzie­le­nie kom­po­nen­tu z wła­sną dedy­ko­wa­ną logi­ką biznesową.